DAVA : G. ve C.Ç. ile Ç.G.S. A.Ş. arasında çıkan davadan dolayı İstanbul Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen 6.4.1979 gün ve 1759/633 sayılı hükmü onayan dairenin 23.10.1979 gün ve 4847/4917 sayılı ilamı aleyhinde davacı avukatı tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacılar vekilinin, müvekkillerinin davalı şirketin toplam % 30 payına sahip olduklarını, müvekkillerinden G.Ç.'nın davalı şirketin 21.8.1975 günlü genel kurulda alınan kararların iptali için İstanbul Asliye 3. Ticaret Mahkemesinde dava açtığını ve davanın kabul edildiğini, sonradan 2.9.1977 günlü gündemi görüşmek üzere yapılan ikinci toplantıda paydaşların % 70'i hazır bulunduğu halde gündem dışına çıkılarak yönetim kurulunun istifası üzerine seçim yapıldığını, bu kararın hukuken geçersiz ve malul olduğunu belirterek, 14.2.1978 günlü olağanüstü genel kurul toplantısında alınan kararın iptali istemiyle İstanbul Asliye 1. Ticaret Mahkemesinde açtığı davanın reddine dair verilen 6.4.1979 gün ve 1978/1759-1979/633 sayılı hüküm, davacılar vekilince temyiz olunmakla Dairemizin 23.10.1979 gün ve 1979/4847 4917 sayılı kararı ile onanmıştır.

Kararın düzeltilmesi davacılar vekili tarafından istenmiştir.

Davalı Ortaklık Ana Sözleşmesinin 33. maddesinde yer alan (Adi genel kurul toplantıları şirket sermayesinin en az yarısını, fevkalade genel kurul toplantıları şirket sermayesinin en az dörtte üçünü temsil eden pay sahiplerinin huzuru ile yapılır) hükmü ile TTK.nun 372. maddesindeki, toplantı yeter sayısı ağırlaştırılmış ise de, ilk toplantılarda toplantı yeter sayısı sağlanamazsa ikinci ve sonraki toplantılar için gerekli yeter sayının ne oldacağı düzenlenmemiştir.

Oysa, genel kurulların toplantı yeter sayısını düzenleyen TTK.'nun 372. ve 388 maddelerinde, ilk toplantı, yeter sayısının bulunmaması nedeniyle ikinci ve sonraki toplantılara için ayrı yeter sayılar öngörülmüştür. Bu suretle, TTK.'nun sistematiği ilk ve ikinci toplantılardaki yeter sayıların değişik olması esasına dayanmaktadır. TTK.nun yorumlayıcı hükümlerinden ayrılan ortaklık ana sözeşmesinin hükümlerinin de, TTK.nun sistematiğinin dayandığı esas çerçevesinde değerlendirilmesi gerekir.

Davalı ortaklıktan anasözleşmesinin 33. maddelerindeki hükmün, bu çerçeve içinde değerlendirilmesinde de toplantı yeter sayısı için gösterilen oranların ilk toplantılar bakımından olduğunu kabul zorunludur. 2. ve müteakip toplantılar için ana sözleşmenin 33. maddelerinde herhangi bir yeter sayı gösterilmediğine göre, bu toplantılarda gerekli yeter sayının TTK.'nun hükümlerinde belirtilen yeter sayılar olarak kabulü gerekir.

TTK'nun 388. maddesi de, ağırlıklı yeter sayılarla yapılacak genel kurulların ikinci ve sonraki toplantılarında aranan yeter sayıları düzenlediğinden bu maddenin 4. fıkrasının davada uygulama olanağı bulunduğuna ve Yargıtay ilamında belirtilen gerektirici sebeplere göre davacılar vekilinin HUMK.nun 440. maddesinde sayılan hallerden hiç birisini ihtiva etmeyen karar düzeltme dilekçesinin reddi gerekir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan, nedenlerden dolayı karar düzeltme dilekçesinin HUMK. nun 442. maddesi gereğince REDDİNE,(...) 25.1.1980 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972