 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1980/1402
K: 1980/1591
T: 28.03.1980
DAVA : Davacı vekili, müvekkili tarafından bir taahhüdü ile ilgili olarak davalı lehine T. Birleşik tasarruf ve kredi bankasından (22.500) liralık bir teminat mektubu alındığını ve bu teminat mektubunun paraya çevrilmesi sonucu adı geçen bankaca dava ve icra yoluyla mezkur mektup bedel ve masraflarından mütevellit toplam 62.767 liranın müvekkilinden tahsil edilmiş bulunduğunu öne sürerek bk.nun 496. maddesi uyarınca işbu meblağın faiziyle birlikte rücuen davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevabında, söz konusu teminat mektubunun, davacı ile ortak oldukları bir iş için alınmış bulunduğunu ve bu işten dolayı davacı tarafından aleyhine açılan davanın da neticelenmiş olup buna göre davacıya borçlu bulunmadığının aksine ondan alacaklı olduğunun belirlendiğini ve bu ortaklığın Sosyal Sigortalar Kurumuna olan borcunun da kendisince ödendiğini, yasalara nazaran teminat mektubu bedelinin de iki katını aşamayacağını ve şayet belirtilen miktarda ödeme yapılmışsa ancak bunun yarısının kendisine ait olması gerekeceğini, lüzumeden mahsup işleminin yapılarak sonuçta borcu çıkarsa ödeyeceğini bildirmiş ve alacaklı çıkması halinde ise bunun davacıdan tahsilini istemiştir
KARAR : Mahkemece, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre, davanın açılmasından önce ve 17.13.1976 tarihinde davacının iflasına karar verilmiş olması sebebiyle, bu iflas 24.5.1979 tarihinde kaldırılmış olsa dahi, iflas halinde ve bunun devamı süresince müflis davacının dava açma ehliyeti bulunmayacağı gerekçesiyle zamansız açılan davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacının davayı ikame ettikten sonra hakkındaki iflas kararının kalkması suretiyle dava ve husumet ehliyetini yeniden iktisap etmesi ve davacı ısrarla davaya devam edilmesini istemiş olması karşısında davaya devam olunarak sonucuna göre bir karar verilmek gerekirken yazılı olduğu şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı nedenlerle hükmün bozulmasına, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden iadesine 28.3.1980 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.