 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1980/6630
K: 1980/7351
T: 15.12.1980
DAVA : Davacı, emekli aylığının belirlenmesindeki muarazanın men'i ile eksik ödenen 5000 lira alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkeme isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı Avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Davacı, yaşlılık aylığı bağlanması için 9.1.1979 tarihinde başvurmuş ve kendisine davalı Kurumca talep tarihinden bir önceki takvim yılı olan 1978 yılı için 1978 yılı Genel Bütçe Kanunuyla kabul edilmiş olan tek sayı üzerinden ortalama aylık kazancı 14'e bölünmek suretiyle yaşlılık aylığına esas alınacak gösterge saptanmış bulunmaktadır.
Gerçekten, davalı Kurumca da ileri sürüldüğü gibi, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunun değişik 154. maddesi uyarınca 1978 yılı için Genel Bütçe Kanunuyla saptanan kat sayı 14 tür. Davacının dava dilekçesiyle diğer dava evrakında esas alınmasını istediği 12 kat sayı ise, 1977 yılı için 1977 yılı Genel Bütçe Kanunuyla kabul edilmiş olan kat sayıdır. 2167 sayılı Kanunun ek 7/B maddesi uyarınca sigortalının yaşlılık aylığı göstergesinin saptanmasında istek tarihinden önceki takvim yılında yeterli kat sayı göz önünde tutulur.
Her ne kadar 1978 takvim yılının Ocak, Şubat ayları için kat sayı 12 ise de, diğer 10 ayı için geçerli olan kat sayı 14 olarak kabul edilmiştir.
Takvim yılının 2 ayı dışında kalan 10 ayında kat sayının 14 oluşu karşısında artık bu kat sayı miktarına geçerlilik tanımak ve göstergenin saptanmasında ona göre işlem yapmak gerekir.
Bundan başka, her iki kat sayısının ortalaması alınarak hesap yapılması da kanunun açık hükmü karşısında mümkün değildir.
Yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgulara göre Kurum işlemi doğru olup davanın reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi usule ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yöndeki temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15.12.1980 gününde oybirliğiyle karar verildi.