 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1979/69
K: 1979/132
T: 19.03.1979
DAVA : Sanık M.K.Ş.'e ait 64 AL 229 plaka numaralı otonun şoförlüğünü yapmakta olan sanık İ.Y.'ın olay günü Yukarıdakaracahisar Köyünden temin ettiği kaçak orman emvalini Banaz İlçesine naklederken devriye görevi yapan orman muhafaza memurlarını görünce yakalanmamak için gazlayarak kaçtığı, ancak takip neticesi yakalanarak kaçak emvalin ve nakilde kullanılan otobüsün zapt ve yediemine teslim edildiği, dosyanın incelenmesinden anlaşılmıştır.
KARAR : 6831 sayılı Yasanın 108/4. maddesi, TCK.nun 36. maddesinde yer alan genel müsadere hükümlerinden farklı olarak "kaçak orman mallarının taşınmasında kullanılan canlı ve cansız bütün nakil vasıtaları kime ait olursa olsun, idarece zapt ve mahkemelerce müsaderesine hükmolunur" kuralını getirmiştir. Bu hüküm mahiyeti itibarıyla tartışılmayacak kadar açıktır.
Açıklanan maddedeki bu kural kaçakçılığın men ve takibine dair 1918 sıyılı Yasanın 47. maddesinden daha ileri ve kesindir. Güdülen amaç ise milletlerin yasasında vazgeçilmeyen ve sağlığın, ziraatin ve ekonominin kaynağı olan ormanların korunması ve bunlara karşı yapılan tecavuzlerin önlenmesidir.
Araç sahibinin, aracını emaneten dahi verse, araç kaçak orman emvalinin naklinde kullanılması halinde bunun yasal sonucuna katlanması gerekir. Aracın kaçakçılıkta kullanılmasını önleyici tedbirleri almaması, sorumluluğun nedenini oluşturmaya yeterlidir. Cezanın ağırlığı yasadaki bir hükmün uygulanmasına engel olamaz. Bunun istisnasını ancak aracın sahibinin hür iradesi dışında alınması hali teşkil edebilir.
Bu nedenlerle malikin yanıltılarak ve örneğin aracın bir hizmet için emaneten alındığı hallerde, uğranılacak ağır zararları önlemek gibi bir gerekçe ile nakilde kullanılan aracın sahibine iadesinin kabulü, yasanın bu açık hükmüne aykırı olur ve 108. maddenin 4. fıkrasını uygulanamaz hale getirir. Ceza Genel Kurulunun kararlılık gösteren uygulaması ve içtihadı da bu yoldadır.
Şu hale göre, müdahil idare vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Açıklanan nedenle tebliğnamedeki istem gibi direnme hükmünün bozulmasına, depo parasının geri verilmesine, 19.3.1979 gününde oybirliği ile karar verildi.