DAVA : Adam öldürmekten sanık Mehmet'in hükümlülüğüne dair 27.11.1978 gün ve 49/155 sayılı hüküm müdahil ve sanık vekillerinin temyizleri üzerine Yargıtay 1. Dairesi'nce incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 26.4.1979 gün ve 40/49 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş ve koşuluda yerine getirilmiş olduğundan, dosya C. Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 25.9.1979 gün ve 1/2760 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Kasten adam öldürmek suçundan sanık Mehmet'in TCK.nun 455/1. maddesi gereğince iki yıl hapis ve 250 lira ağır para cezası ile tecziyesine ilişkin hükmü, özel daire; (Sanığın diğer polis arkadaşı ve bekçi ile birlikte maktulün bulunduğu traktörü durdurup sürücü Ahmet'le münakaşa ettikleri, Ahmet'in polislerden birine tokat vurup traktörü ile uzaklaşması üzerine, sanıkla arkadaşlarının jeeple kendisini takip ettikleri, bindikleri vasıta ile traktörün önüne geçip yakalamaları mümkün iken, bunun yapmayıp sanığın dört arkadaşı ile, traktör ve remorkta adam olduğunu bildikleri halde ateş ettikleri, burada bulunan şahıslara zarar gelebileceğini bilecek idraki içinde olduğunun tecrübesine malik oldukları, ortada Polis Vazife ve Selahiyet Kanununda belirtilen silah kullanmak şartları bulunmadığına göre, mesleki bilgi ve tecrübelerine göre tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu öldürmeğe sebebiyet bahis konusu olmadığı, seyreden remorkta kurşun izleri de olduğuna göre, şahsa yönelik kastı öldürmenin bahis konusu olduğunun tanık beyanları ve olayın akışı ile belirlendiği, sanığın silahla başlattığı eylem ve yaptığı ateş ile hedefte hata sonucu maktuleye isabet edip onu öldürdüğü ve eylemin TCK.'nun 52, 449, 51/1 ve 281. maddelerine uygun olduğundan yazılı şekilde hüküm tesisiisabetsizliğinden bozmuş; yerel mahkeme ise: (Sanığın olayda silah kullanmak istemesinin nedeni, Ahmet adlı traktör sürücüsünün, Trafik Kanununa aykırı davranışı nedeniyle yasal işlem yaparken, adı geçen şahsın kendisine yumruk atıp kaçması üzerine, traktörü durdurmak amacı ile lastiklerini patlatmak olduğunu, ancak atışlarında gerekli dikkat ve itinayı göstermemesi nedeniyle tabancasından çıkan kurşunlardan birinin Elmas'a isabet edip ölümüne neden olduğunu; sanıkla müdahil arasında öldürmeğe neden olacak bir husumetin bulunmadığını ve silah atışlarının bu maksatla yapıldığını kabul etmenin mümkün bulunmadığını; öteyandan mahkemelerinin başlangıçta sanığı TCK.nun 449, 49/1 ve 50. maddeleriyle cezalandırmışken Yargıtay 1. Ceza Dairesi'nin 21.3.1978 tarihinde oybirliğiyle verdiği kararla sanığın TCK.nun 455/1. maddesiyle cezalandırılması gerektiğini belirtip önceki hükmü bozduğunu, aynı konuda, aynı sanık hakkında Yargıtay'ın birbiri ile çelişen iki karar vermesi nedeniyle sanığa uygulanması gereken yasa hükümleri konusunda tereddüde düşüldüğünü vs.) belirterek önceki hükümde direnmiştir.

Dosyaya, oluşa ve mevcut delillere göre; tanıklardan Naci'nin, olay günü kullandığı traktörün remorkuna, yükle birlikte Trafik Yasasına aykırı olarak müdahil ve maktule dahil birtakım şahısları bindirip köylerine gitmek üzere Yerköy İlçesi'nde seyrederken, görevli polis memuru Adem'in "dur" işaretine aldırmayıp yoluna devam ettiği bir sırada, bu defa jeeple karşı istikametten gelen polis memuru sanık Mehmet tarafından durdurulduğu; yolcuların remorktan indirilme işlemi yapıldığı bir sırada olay yerine gelen Adem ile yaptıkları münakaşa sırasında, polis memuru Adem'e tokat vuran müdahilin, remorka yeniden bindirdiği üç kadınla birlikte traktörle olay yerinden uzaklaşması üzerine, adı geçen polis memurlarının durumdan Komser Muavini Yılmaz'ı da haberdar edip, onu ve iki bekçiyi de yanlarına alarak müdahilin peşine düştükleri, polislerin peşinde olduğunu bilen müdahilin ise tarktörü zikzak çizerek kullanıp önüne geçmeye çalışan polis jeepini tehlikeli durumlara sokmasına rağmen takibe devam eden sanıkların yaptıkları uyarılara ve hatta havaya ihtar artışı yapmalarına aldırmaksızın yoluna devam ettiği, uygun bir yerde traktörün önüne geçmeyi başaran sanıkların ise 100-150 metre ileride jeepten inerek yaptıkları uyarıya rağmen bu defaat müdahili durduramayacaklarını anlayınca, traktörün lastiklerini patlatmak amacı ile hep birlikte ateş ettikleri bir sırada sanıklardan Mehmet'in tabancasından çıkan kurşunun maktuleye isabet ederek ölümüne sebep olduğu anlaşılmıştır.

Taksir, Ceza Kanunumuzda tarif edilmemiştir. İsviçre Ceza Kanunun 18. maddesinde ise: (fiil, failin kendisinden beklenilene aykırı olarak, hareketinin neticesini öngörmemesinden veya bunu gözönünde tutmamasından ileri gelmiş ise, fail suçu taksir ile işlemiş sayılır) şekilde, bütün unsurlarını kapsayacak bir anlatımla tarif edilmiştir.

Taksirin şartları şunlardır:

1 - Neticeye sebep olan fiilin iradi olması,

2 - Neticenin öngörülebilir olması,

3 - Failin Neticeyi istememiş bulunması ve

4 - Fiil ile netice arasında (sebebiyet bağı) olmasıdır.

a) Neticeye sebebiyet veren fiilin iradi olması demek failin, neticeyi meydana getiren fiili bilerek ve isteyerek işlemesi demektir.

b) Neticenin öngörülebilir olmasından maksat neticenin tahmin edilebilmesidir.

c) Failin neticeyi istememiş olması demek, bilerek ve isteyerek işlediği fiilden doğan zararı istememiş olması demektir. Nitekim taksirli suçlarda neticenin meydana gelmesi unsur-şarttır.

d) Fiil ile netice arasında sebebiyet bağından maksat, sebep yani (fiil)in (suç)u meydana getirmeye elverişli olmasıdır. Başka deyimle, fiil ile netice arasında (maddi) ve aynı zamanda (manevi) sebebiyet bağı bulunmalıdır.

Olayımızda ise sanık, müdahilin kullandığı traktörü durdurmak amacı ile lastiklerine ateş etmiş, herhangi bir kimseyi yaralamak, öldürmek istememiştir. Yaptığı atışlar sırasında kurşunlardan birinin remorkta veya traktörün üzerinde bulunanlardan birine isabet etmesinin öngörülebilir olması, sanığın işlediği suçu kasti bir suç haline dönüştürmez. Zira sanık, şahısları hedef alarak ateş etmiş olmadığı gibi; bilerek işlediği fiilden doğan zararı da istememiştir.

Bu itibarla, müdahil vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün onanmasına karar verilmelidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, tebliğnamedeki isteme aykırı olarak, direnme hükmünün ONANMASINA depo parasının gelir yazılmasına 12.11.1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972