DAVA : 506 sayılı Kanuna muhalefetten sanık Süleyman'ın hükümlülüğüne dair (Lüleburgaz Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 30.11.1977 gün ve 284/283 sayılı hüküm C.Savcısının temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesi'nce incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 8.3.1979 gün ve 53/37 sayılı son hükmün Yargıtay incelenmesi C.Savcısı ve müdahil vekili tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş ve müdahil yönünden koşuluda yerine getirilmiş olduğundan, dosya C.Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 5.6.1979 gün ve 9/2641 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurul'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

506 sayılı Yasaya aykırı muhalefetten sanık Süleyman'ın anılan Yasanın 140/B ve 1696 sayılı Yasanın 5,6,7. maddeleri uyarınca sonuç olarak 300 lira ağır para cezası ile tecziyesine ilişkin hüküm: özel dairece : (1- Yapılan tebligata rağmen sanığın 15 günlü yasal süre içerisinde 1976 yılı 1 ila 12 nci aylarına ait aylık sigorta prim bildirgelerini kuruma vermediği saptanarak takibata geçildiği, her aya ait bildirgeyi vermemek müstakil suç olduğu, 18.10.1977 gün ve 507 sayılı iddianame ile açılan davda suçların tavsif ve tasviri bu şekilde yapıldığı, 12 aya ait tebligatın birlikte yapılmış olması sonuca etkili olmadığı halde, sanığın eylemlerinden tek suç olarak kabulü ile tek ceza verilmesi,

2- 1696 sayılı Yasanın ek 5,6, 7. maddelerine uygun şekilde yapılmış geçerli bildirim söz konusu olmadığı halde, sanığa verilen ağır para cezasının anılan yasanın ek 6 ncı maddesine dayanılarak yarı nispetinde artırmağa tabi tutulması) isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel mahkemece : Tek bir tebligat çıkarıldığına göre ortada ayrı ayrı 12 suç değil, tek bir suç oluştuğunu bunun da 1976 yılının 1 ayına ait bildirgenin süresinde gönderilmemesi sonucu olduğunu, yasanın aylık bildirgeden bahseden hükmüne göre "kurumun bildirgeleri biriktirerek tek bir tebligatla göndermesinin mümkün olmadığını vs. belirtilerek önceki hükümde direnilmiştir.

1- Direnmeye ilişkin son hükmü temyizen mahalli C.Savcısının, temyiz dilekçesini hakime havale ettirmediği görülmüştür. CMUK.nun 310. maddesinde, davayı temyiz isteğinin (hükmün tefhiminden bir hafta içinde, hükmü veren mahkemeye bir dilekçe verilmesi veya bu hususta zabıt varakası tutmak üzere zabıt katibine yapılacak bir beyanla olacağı) açıklandığından mahkemeye verilmeyen C.Savcısına ait temyiz isteğinin reddine karar verilmelidir.

2- İncelenen dosyaya göre: Sosyal Sigortalar Kurumu Edirne Şubesi 6.1.1977 gün ve 1892 sayılı ihtarnamesinde de; sanığa 1976 yılının 1 ila 12 nci aylarına ait aylık sigorta prim bildirgelerini tebliğden itibaren 15 gün zarfında kuruma göndermesinin ihtar olunduğu bu tebligatın PTT. idaresinin memurunca 19.1.1977 tarihinde sanığa tebliğ edildiği, buna rağmen sanığın süresinde tebligat gereğini yerine getirmediği görülmektedir.

506 sayılı Yasa, işverenleri bir ay içinde çalıştırdıkları sigortalıların sigorta primlerini gösteren belgeleri yazılı olarak kuruma bildirmeye mecburdurlar demek suretiyle işverenlerin her ay bir evvelki aya ait sigorta prim bildirgelerini kuruma vermekle mükellef bulunduklarını kesin olarak öngörmektedir. Bu yükümlerin yerine getirilmesi hususunda yapılacak yazılı ihtardan itibaren 15 gün içinde bu yüküm yerine getirilmediği takdirde eylem suç olmaktadır. Yer yüküm için ayrı ayrı tebligat yapılabileceği gibi, birikmiş olan bu yükümlerin yerine getirilmesi hususunda bir tek ihtar da yapılabilir. Ayrı ayrı yapılan ihtarlarla nasıl müstakil bir suç doğarsa, müteaddit yükümlerin yerine getirilmesi müstakil bir suç doğarsa, müteaddit yükümlerin yerine getirilmesi hususunda yapılan tek bir ihtar ile de müteaddit suçlar meydana gelir. Yeterki tebligat 7201 sayılı Kanuna uygun olarak yapılsın ve yükümlü hangi aylara ait yükümlülüklerinin yerine getirilmesinin istendiğini öğrensin. Bu suretle, sanığın suçları, kendisine bir tebligat yapıldığı için bir olmayıp ihtarnamede gösterilen 12 suçtan ibarettir. Yargıtay'ın yerleşmiş uygulamaları da bu yoldadır.

Öteyandan; C.Savcılığı'nca 27.9.1977 gün ve hz. 1977/715 sayı ile ve 1696 sayılı Yasanın ek. 5, 6, 7. maddeleri uyarınca çıkarılan tebligata, 506 sayılı Yasaya muhalefet suçundan 200 lira para cezasının 10 gün içinde ödenmesi, aksi halde cezanın 1696 sayılı Yasanın anılan maddeleri uyarınca yarı nispetinde artırılarak hükmolunacağı bildirilmiş, bu bildirim 29.9.1977 tarihinde sanığa tebliğ edilmiştir. Görüldüğü üzere bu tebligatda sadece asgari ceza miktarı olan 200 lira gösterilmiş, bunun hangi yıl ve aya ait olduğu belirtilmemiştir. Bu durumda 1696 sayılı Yasanın anılan maddelerine uygn surette yapılmış geçerli bir bildirimden söz edilemiyeceği gibi böyle geçersiz bir tebligata dayanılarak anılan yasanın ek 6. maddesi uyarınca para cezasının yarı nispetinde arttırılmasına da olanak yoktur.

Bu nedenle, özel daire bozması yerinde olup uyulmak gerekirken yazılı biçimde önceki hükümde direnilmesi usul ve yasaya aykırı görüldüğünden müdahil vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, tebliğnamedeki isteme uygun olarak:

1- C.Savcısının temyiz isteğinin (REDDİNE),

2- Direnme hükmünün gösterilen sebeplerle (BOZULMASINA) depo parasının geri verilmesine 26.11.1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972