 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1979/7339
K: 1979/7976
T: 21.05.1979
DAVA : Cumhuriyet Başsavcılığı İşçi Şakir Zengin tarafından işveren Mutlu Akü ve Malzemeleri Sanayii A.Ş. aleyhine 450. 68 TL. alacağının tahsili için açılan dava sonunda Kartal 1. İş Mahkemesinin 12.3.1979 tarih E. 1978/684 K. 1979/100 sayılı hükmü ile dava konusu alacağın tahsiline karar verldiğini bunun usul ve yasaya aykırı oluduğunu ileri sürerek kanun yararına bozma isteğinde bulunmuş ve bozma sebebi olarak "Sosyal Sigortalar Kurumunca, işçinin hastalığı halinde Sosyal Sigortalar Kanununun 89. maddesine göre hesaplanan geçici iş görmezlik ödeneği ödenmektedir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 25/1. maddesi hükmüne göre, hastalık halinde işçiye verilecek tazminat gelir vergisinden istisna edilmiştir. Davalı işveren ile, Petrol İş Sendikası arasında bağıtlanan 5. dönem toplu iş sözleşmesinin 35/13. maddesinde iş kazası veya hastalık dolayısıyle işçinin geçici iş görmezliği halinde Sosyal Sigortalar Kurumunca verilecek istirahat günleri için kurumca ödenen iş görmezlik ödeneği ile işçinin normal ücreti arasındaki fark veya kurumca hiçbir ödeme yapılmaması halinde normal ücreti tam olarak işveren tarafından tediye edilir. Taraflar arasındaki uyuşmazlık, bu maddede sözü edilen normal ücretin bürütmü? yoksa netmi? olduğu konusundadır. Normal ücret deyimi, işçinin eline geçen net ücret olarak yorumlamak gerekir. 35. maddenin amacı, kurumca ödenen işgörmezlik ödeneğinin işçinin eline geçen ücretten az olması halinde, işverenin aradaki farkı ödemeyi üslenmesi suretiyle hastalığı sonucu emeğinin karşılığı ile geçinen işçi ile geçindirmekle yükümlü bulunduğu kişilerin mağdur olmasıdır. Aynı düşünce ile işgöremezlik ödeneği gelir vergisinden istisna edilmiştir. Ayrıca normal ücret deyiminin bürüt ücret olarak yorumlanması, çalışan işçinin ücreti ile hastalanan işçinin ücreti arasında ikincisi lehine bir fark doğurur ki, bu da hak ve nesafet kurallarına aykırıdır. İşverenin 35. madde uyarınca hasta işçiye ödemeyi üstlendiği para ücret olmayıp, sosyal yardım niteliğindedir. İşçiye ödenecek ödeneğin miktarının belirtilmesi için ücretten söz edilmiştir. Hasta işçiye ücret tahakkuk ettirilmediğine göre, devletin gelir vergisi alacağı doğmamıştır. bu bakımdan sebepsiz zenginleşme söz konusu olamaz. Toplu sözleşme uyarınca işverenin ödediği ödenekten sigorta primi de kesilmemesi gerekmektedir.
Bu nedenlerle davanın reddi gerekirken kabulünde isabet görülmediğinden HUMK.nun 427/3. maddesi uyarınca hükmün kanun uyarınca temyiz olunmasının yerinde olacağı düşünülmektedir. (Mütalaasında bulunulmuş olduğundan hükmün HUMK.nun 427. maddesi uyarınca kanun yararına bozulması talep olunur) denilmiştir.
Gerçekten; 1/6/1976 - 31/5/1978 döneminde mer'i toplu iş sözleşmesinin hastalık ücretli başlıklı 35 inci maddesinin B fıkrasında iş kazası veya hastalık dolayısiyle işçinin geçici işgörmezliği ödeneği ile, işçinin normal ücreti tam olarak işveren tarafından tediye edilir. İşbu tediye kurumca yapılan tedavi süresince devam eder hükmü yer almıştır.
Madde hükmünün incelenmesinden açık olarak anlaşıldığı üzere, tarafların amacı işçinin hastalanıp çalışmaması halinde eline geçen ücretinde bir azalma olmaması Sosyal Sigortalar Kurumunun ödediği geçici işgörmezlik ödeneğinin işveren tarafından işçinin çalışırken eline geçen ücrete iblağ edilmesidir. Aksinin kabulü halinde işçinin hastalık halinde aldığı ücret fiilençalışırken aldığı ücretten fazla olurki bu tarafların amacına aykırıdır. Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteği bu bakımdan yerindedir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan sebepten dolayı Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteğinin kabulü ile kesin olarak verilen ve niteliği bakımından yürürlükteki kanun hükümlerine aykırı bir sonucu hüküm altına alan Kartal 1. İş Mahkemesinin 12/3/1979 tarih E. 1978/684 K. 1979/100 sayılı kararının HUMK. 427/3. maddesi uyarınca hukuki neticesine etkili olmamak üzere kanun yararına BOZULMASINA, kararın bir örneğinin Adalet Bakanlığı'na verilmek üzere Cumhuriyet Başsavcılığı'na gönderilmesine 21/5/1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.