 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1979/2954
K: 1979/3342
T: 06.03.1979
DAVA : Davacı, iş kazası sonucu uğradığı maddi ve manevi zararın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, yerinde olmayan davayı reddetmiştir.
Hükmün süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup görüşüldü:
KARAR : Davacı, iş kazası sonucu malul kaldığından söz ederek maddi ve manevi tazminat istemiştir.
Davalı ibraname nedeniyle davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme, davalının savunmasını kabul ederek ibraname yönünden davayı reddetmiştir.
Gerçekten, hükme dayanak yapılan 21.3.1978 tarihli, matbu ibranamede, davacı iş kazası sonucu meydana gelen yaralanma nedeniyle on bin lirayı (Ş) Sigorta Şirketinden tamamen ve nakden aldığını ve bu kaza dolayısiyle gerek sigorta şirketini ve gerekse davalı (Y.O.)'ı ibra ettiğini bildirmiştir. Ancak bu ibraname, mali sorumluluk sigortasına dayanmakta olup, bu sigorta bağlantısı davacı işçi ile değil işverenle sigorta şirketi arasında genel nitelikte yapılmış bir sigortadır. İbraname de işverene değil, davada taraf olmayan sigorta şirketine verilmiştir. Ödeme de sigorta şirketi tarafından yapılmıştır. Bu yönü ile davacı işçinin doğrudan doğruya hukukunu etkileyici nitelikte kabul edilemez. Dolayısiyle etkisi yönünden ise, davacının ibranamede belirtilen miktarla ilgili olarak sınırlı makbuz niteliğinde kabulü doğru olur. Bu yoldaki bir yorum, söze oranla öze öncelik tanıyan yoruma ilişkin düşünceler açısından bir temel kural niteliği taşıyan anlayışa da uygundur.
Şu duruma göre, iş kazasının oluşunda tarafların kusuru olup olmadığı, varsa oranı usulüne uygun olarak tesbit ettirilerek davacının maluliyet oranına göre maddi ve manevi zararları saptamak ve maddi zarardan Sosyal Sigortalar Kurumunca yapılmış yardım varsa onların da düşülmesi ve bundan sonra da (Ş.) Sigortadan aldığı miktarın indirilmesi gerekir.
Mahkemenin, bütün bu yönleri nazara almadan hüküm tesis etmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan hükmün gösterilen sebepten davacı yararına BOZULMASINA, 6.3.1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.