 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
E: 1979/4951
K: 1979/5065
T: 13.12.1979
DAVA : 274 Sayılı Sendikalar Kanunu ile 1475 sayılı İş Kanunu'na muhalefetten sanık A.in yapılan yargılaması sonunda: mahkumiyetine dair Konya 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nden verilen 22.10.1979 gün ve 1978/750 esas, 1979/593 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık vekili tarafından istenilmiş ve şartı depo parası ile yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : 1 - 18.6.1976 tarihli celsede bilirkişi tayin edilen A.nin hüviyetinin tesbiti ile CMUK.nun 72. maddesi gereğince usulen yeminin yaptırılmaması,
2 - Sanık savunmalarında; şirket yönetim kurulunun 13.6.1978 günlü kararına istinaden, bir kısım işçiyi sendikalı olup olmadığına bakmaksızın niteliklerini ve verdikleri randımanı gözönünde tutarak her türlü yasal haklarını ödemek suretiyle 1475 sayılı Kanun'un 13. maddesi uyarınca işten çıkartığını bildirmiştir.
Gerçekten dosya münderecatına göre, o tarihte işyerinde 120 civarında işçi çalışmaktadır ve bunlardan sadece 47 si "Bank-Sen"e kayıtlıdır.
1475 sayılı Kanun'un 13. maddesi uyarınca işten çıkarılan işçi sayısı ise 34'dür. Bunların arasında "Bank-Sen"e üye olmayan işçiler bulunduğu gibi işte kalanlar arasında adı geçen Sendika'ya kayıtlı işçiler mevcuttur. Bu durum işten çıkarmanın sendikaya girme ile ilgili olmadığı izlenimini vermektedir.
Hal böyle olduğuna göre, işten çıkarmanın sendikaya üye olmakla ilgili bulunduğunu gösteren kesin sübut delilleri karar yerinde açıklanmadan, sanık hakkında işten çıkarılan bir kısım işçinin mücerret sendikalı olmaları nedenine dayanılmak suretiyle 274 sayılı Kanun'un 19. maddesi delaletiyle 31/3. maddesi gereğince mahkumiyet hükmü tesisi.
3 - 1475 sayılı Kanunun 24/1. maddesinde, işveren için öngörülen yükümlülük mutlak olmayıp çıkan ve çıkarılan işçilerin boş kalan yeri ile sınırlıdır. Buna göre yeni işçi alma çıkan veya çıkarılan işçinin yerine olmalıdır. İşverenin çıkan ve çıkarılan işçilerin işleri dışında kalan işler için başka işçi almakta serbest olması gerekir.
Dosya içindeki Çalışma Bakanlığı İş Müfettişi tarafından mahallinde yapılan inceleme sonunda düzenlenen 27.10.1978 günlü rapordan, işlerinden çıkarılan işçilerden bir kısmının depo işçisi bir kısmını büro işçisi ve bir kısmının da şoför olduğu anlaşılmaktadır.
Bu durum karşısında, dava konusu olayda 1475 sayılı Kanun'un 13. maddesi uyarınca işten çıkarılan ve yerine işe alınan işçilerin niteliklerinin belirlenmesi zorunludur.
Bu husus araştırılmadan eksik soruşturma ile sanık hakkında 1475 sayılı Kanun'un 24/1. maddesi delaletiyle 98/VII. maddesi uyarınca yazılı şekilde mahkumiyet verilmesi.
SONUÇ : Kanuna aykırı ve sanık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden ötürü kısmen uygun olarak BOZULMASINA, depo parasının iadesine 13.12.1979 gününde oybirliği ile karar verildi.