 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi
E: 1979/1253
K: 1980/1187
T: 11.03.1980
DAVA : 6085 sayılı Yasa'ya aykırı davranıştan sanık Ali hakkında yapılan duruşma sonunda adı geçen Yasanın 24, 58/B, TCK'nun 81/2 ve 647 sayılı Yasa'nın 4. maddeleri gereğince neticeten ve içtimaen 896 lira hafif para cezasıyla hükümlülüğüne dair (Eşme Sulh Ceza Mahkemesi'nden verilen 18.01.1980 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından süresi de istenilerek dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan bozma isteyen 29.02.1980 tarihli tebliğnamesiyle daireye verilmekle dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Sanık 10.01.1979 günü ehliyetnamesiz olarak minibüs kullanırken yakalanmış, 6085 sayılı Yasa'nın 24, 58/B maddeleri gereğince cezalandırılması talebi ile yargılanmıştır. Ayrıca sanığın 02.08.1979 tarihinde infaz edilen 17.04.1978 gün 1978/183-222 sayılı kararla 6085 sayılı Yasa'nın 24, 58/B maddeleri uyarınca verilmiş 300 lira hafif para cezasına ait sabıkası vardır. Buna karşılık ehliyetnameli şöför olmaması sebebiyle sanık hakkında 6085 sayılı Yasa'nın 59. maddesi uygulanmamış, infazedilmiş, aynı cinsten sabıkası bulunması hasabıyla TCK'nun 81/2. maddesi tatbik edilerek cezası artırılmıştır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 14.01.1980 gün 536-6 sayılı içtihadında da kabul edildiği üzere 6085 sayılı Karayolları Trafik Yasası'nın 2. maddesi (f) fıkrasında şöför (motorlu taşıtlar, lastik tekerlekli traktörleri, müteharrik makinaları sevk ve idare edenler) olarak tanımlanmış, ehliyet koşulu aranmamış, genel anlamda bir ifade kullanılmıştır. Bu bakımdan anılan Yasanın 59. mnaddesindeki özel tekerrür hükmünün genel anlamda şöför ve sürücü olanlara uygulanması zorunludur. Özel tekerrür ile ilgili 59. maddede sanığın ehliyetli şöför olması bir unsur olarak değil şöför deyimi, Yasanın 2. maddesindeki genel anlamda kullanılmıştır. Diğer taraftan CMUK'nun 305/son maddesinde yasalarda kesin olduğu yazılı olan hükümlerin tekerrüre esas olamayacağı kabul edilmiştir. 6085 sayılı Yasa'nın 70. maddesinde, bu yasaya göre mahknemelerce verilen para cezalarının kesin olduğu açıklanmıştır. Bu nedenlerle;
6085 sayılı Yasa'nın 58. maddesinde gösterilen suçlardan biri ile mahkum olan sanığın bir yıl içerisinde aynı madde şumulüne giren bir suçtan dolayı cezalandırılması nedeniyle sanık hakkında aynı Yasanın 59. maddesinin tatbiki gerekirken CMUK'nun 305/son maddesine aykırı olarak TCK'nun 81/2. maddesinin uygulanması,
SONUÇ : Yasaya aykırı sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan kazanılmış hakkında halel gelmemek üzere hükmün istem gibi (BOZULMASINA), 11.03.1980 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.