 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1979/8324
K: 1979/9912
T: 31.12.1979
DAVA : Taraflar arasındaki 634 sayılı Kat Mülkiyeti Yasası uyarınca ortak yerlerden olan çatı onarımının davalı yönetici tarafından yaptırılmaması sonucu, davacının bağımsızbölümünde ve eşyalarından meydana gelen zararın tazmini ve çatının onarım masrafının davalıdan tahsili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen hükmün Yargıtay'caincelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okunup iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalının yönetici olduğunu ve kendisine vaki müteaddit yazılı ve sözlü ihtarlarına rağmen ortak yerlerden olan dairesinin üzerindeki akan çatıyı tamir ettirmediğini ileri sürerek bu haksız hareketi neticesinde fazlaya ait hakkı saklı kalmak üzere uğradığı zararın karşılığı olan 5.000 ve çatının tamiri için de 3.000 liranın faiz ve mahkeme masrafları ile birlikte tahsilini istemiştir.
Davalı ise, yönetici olarak böyle bir iddiada, husumetin kendisine tevcih edilemiyeceğini; kaldı ki, zararın ne surette ve hangi tarihde meydana geldiğinin belli olmadığını; 10.10.1976 tarihinde yönetici seçildiğini ve önceki yönetim sırasındaki zarardan sorumlu tutulamıyacağını def'an dermayen etmiştir.
Mahkemece istek kabul edilerek 8.000 liranın tahsiline karar verilmiştir.
Şu hale göre davada yapılan ihtarlara rağmen yöneticinin çatıyı tamir ettirmemesi yani bu husustaki ihmali neticesinde uğranılan zararın tazmini ve ayrıca çatı tamir giderinin ödenmesi istenmektedir.
Kat Mülkiyeti Kanununun 38. maddesine göre yönetici kat maliklerine karşı aynen bir vekil gibi sorumludur.
BK.nun 390 maddesinde ise vekilin mesuliyetinin sureti umumiyede işçinin sorumluluğuna ait hükümlere tabi olacağı ve yollamada bulunulan aynı Kanunun 321. maddesinde de işçinin taahhüt ettiği şeyi ihtimam ile ifaya mecbur olduğu, kasıt veya ihmal ve dikkatsizlik ile iş sahibine verdiği zarardan mesul olacağı öngörülmüştür.
Keza, yönetici Kat Mülkiyeti Kanununun 35/b. maddesi gereğince ana gayrimenkulün korunması, bakım ve tamiri ile görevli ve yetkilidir.
İddia edildiği üzere çatının aktığı kendisine bildirildiği ve gerekli onarımının yaptırılması istenildiği takdirde işletme projesinde ve bütçede bu hususta bir döneke mevcut ise yöneticininbu şekildeki az masraflı basit bir tamiratı derhal yaptırması eğer bütçede böyle bir ödenek mevcut değilse veya onarım önemli bir nitelikte olup büyük bir gideri gerektirmekte ise kat malikleri kurulunu derhal toplaması ve durumu bildirmesi ve gerekli talimatı istemi icapeder.
Bu nedenlerle davacının iddia şekline göre, yöneticiye husumet tevcih edilemiyeceğine ilişkin savunma şeklinde görülmemiştir. Ancak davalının sorumlu tutulabilmesi içinde çatının yönetici bulunduğu sırada aktığının ve bunun giderilmesi ve onarımı için ihtarda bulunulduğunun davacı tarafından ispat edilmesi gerekir.
Dava dosyası içinde bulunan delil tesbitine ait raporda ise davacının dairesindeki hasanı niteliğinin tesbiti ile yetinilmiş ve bunun tutarı ile ne zaman meydana geldiği saptanmamıştı ve davanın sübutu için dosyada başkaca bir delil ve belgeye de rastlanmamıştır. Bu itibarla eksik soruşturma ile yazılı şekilde hüküm verilmesi doğru bulunmamıştır.
Diğer tarafta, yukarıda açıklandığı üzere yönetici ancak kusuriyle sebebiyet verdiği zarar ve ziyandan veya sebebiyet vermese bile zamanında gerekli tedbiri almaması sonucunda artan hasar miktarından sorumludur. Bu nedenle ana gayrimenkulün ortak yerlerinden olan çatıdaki arızanın yöneticinin kusuriyle meydana geldiği veya zamanında tamir ettirmemesi nedeni ile hasarın attığı sabit olmadan, kat maliklerince payları nisbetinde katılmaları gereken çatı onarım masraflarının da yöneticiye yükletilmesi isabetsizdir.
SONUÇ : Davalının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün yukarda yazılı nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), 31.12.1979 gününde oybirliği ile karar verildi.