 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi
E: 1979/2774
K: 1979/2851
T: 24.04.1979
DAVA : Dava dilekçesinde 4150 lira değerindeki eşyanın aynen, olmadığı takdirde bedelinin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : MK.nun 611 maddesi hükmüne göre, miras taksim mukavelesinin geçerlilik şartı yazılı şekilde yapılmasıdır.
Noterlik Kanununun 89. maddesi hükmü, mirasçıların taksim mukavelesi yapılması için notere başvurduklarında, bu sözleşmenin noterde nasıl yapılacağını açıklamıştır.
Noterlik Kanunu miras hukuku ile ilgili müesseseleri düzenleyen bir kanun olmadığından bu kanunla ancak noterliklerin yükümlülük ve hakları sorumluluk ve ücretleri, hukuki güvenliğin sağlanması ve işlemlerin belgelendirilmesi düzenlendiğinden, sözü geçen 89. maddenin özel hüküm niteliğini taşıyan MK.nun 611 maddesinin son fıkrasını yürürlükten kaldırıdığından söz edilemez.
Kaldıki, toplumun geleneklerine uyduğu ve yarar sağladığı için, yazılı yapılamayan, bütün mirasçılar hazır olduğu halde hisseleri karşılığı kendilerine orada verilmek suretiyle yapılan, miras taksimlerinin, geçerli olduğu da içtihatlarla kabul edilmek zorunda kalınmıştır.
Her ölüm bir miras sorununu ortaya çıkarır ve bu taksim, mirasçılar arasında ya orada aynen yerine getirilerek veya yazılı şekilde yapılır.
Bu şekillerde yapılan miras taksimlerini geçersiz kılan ve mirasçıları notere gitmeye zorlayan bu yasanın, uygulama olanağı bulunmayacağı gibi, kötü niyetli mirasçıları korumaktan öteye bir sonuçta doğurmaz.
Davalı 14.4.1977 tarihli belgedeki imzanın kendisine ait olduğunu kabul ettiğinden bu belgedeki taahhüdü ile bağlıdır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK. nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA 24.4.1979 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.