 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1979/628
K: 1979/2080
T: 22.02.1979
DAVA : Taraflar arasındaki davada; davacılar,, muvazaa, hile ve desise ile davalılar adına tesis olunan kaydın iptalini muris adına tescilini istemişlerdir.
Davalılar, iddianın varit olmadığını söylemişlerdir.
Sabit olmayan davanın reddine dair verilen kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmiş olmakla dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü:
KARAR : Dava konusu taşınmaz ölünceye kadar bakma koşuluna bağlı olarak tarafların ortak miras bırakanları olan anaları tarafından davalılara temlik edilmiştir. Davacılar bu temlikin muvazaaya dayandığını, bağış niteliği taşıdığını ve dolayısıyle kendilerini miras hakkından yoksun bırakmak amacıyla yapıldığını ileri sürerek iptalini istemişlerdir.
Davacılar miras bırakanın oğulları, davalılar kızlarıdır. Duruşmadaki açıklamaya göre dava konusu ev miras bırakanın sahip olduğu tek taşınmazdır, başka taşınmazı yoktur.
Tanık sözlerinden davacılarla miras bırakanın arasının açık olduğu, yaşlı olan miras bırakan davalıların ilgilendikleri, davalıların evin kendilerine bağışlanması için murise baskı yaptıkları, davacılarla arası açık olan miras bırakanın da onları miras hakkından yoksun bırakmak amacıyla kızlarının isteklerini uygun görerek onlara temlik ettiği açıktır. El değiştirme işlemi "ölünceye kadar bakma sözleşmesi" çerçevesi kullanılmak suretiyle gerçekleştirilmiştir.
Miras bırakanın özel bakıma muhtaç olduğu ve ölünceye kadar bakma sözleşmesinin sırf bu amaçla yapıldığı belli değildir. Sözleşme davalılar dışındaki mirasçıları miras haklarından yoksun bırakmak ve muvazaayı örtmek amacıyla kullanılan düzmece bir formül olduğuna, gerçek amaç ve isteğe uygun olmadığına göre muvazaa nedeniyle davanın kabulü gerekli iken yanlış değerlendirmeye dayanılarak reddedilmesi yolsuzdur.
Temyiz edilen hükmün yukarıda yazılı düşüncelerle HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, gelen temyiz eden vekili için 1400 lira duruşma vekalet ücretinin temyiz edilenden tahsiline, peşin harcın iadesine 22.2.1979 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.