 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1979/22
K: 1979/107
T: 25.01.1979
DAVA : Mehmet'in geceleyin konut dokunulmazlığını bozmak ve ergin bulunmayan kızı Emine ile rızaen cinsi münasebette bulunmaya eksik derecede teşebbüs etmekten sanık Ahmet'in yapılan yargılaması sonunda, TCK.nun 416/3, 61, 193/2, 55/3, 59 ve 647 sayılı kanunun 4 ve 6. maddeleri gereğince neticeden 3060 lira ağır para cezasıyle mahkumiyetine ve cezanın teciline dair Ezine Asliye Ceza Hakimliğinden verilen 19.7.1978 gün ve 977/I esas, 978/461 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü :
KARAR : Yapılan duruşmaya toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçe ve takdire göre sanığın konut dokunulmazlığını bozmaya ilişen temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle bu suça ait hükmün ONANMASINA,
Rızaen cinsi münasebete teşebbüs suçuna değinen temyize gelince :
Sanığın olay gecesi soyunup mağdurenin rızasiyle yatağına girerek her ikisinin seviştikleri mağdurenin önce annesinin bilahare babasının gelmeleri üzeri sanığın bırakıp kaçtığı anlaşılmaktadır.
Rızaen cinsi münasebette bulunma suçunda kasıt, tenasül aletini pasif kişinin cinsiyet organına sokmaktır. Bu kasıt hareketlerle belli olur. Sanığın cinsi münasebette bulunmak kastiyle icra hareketlerine başladığı belli değildir. Soyunmak soyut olarak cinsi münasebet suçunun icrai hareketlerini teşkil edemez.
Sevişmek tabiri, ırza tasaddi suçunu tazammun ederse de mağdurenin olay tarihindeki yaşına göre fiilin ırz ve namusa tasaddiyi mutazammın bir suç olarak kabulü de mümkün değildir.
Yukarıda yazılı hususlar nazara alınmıyarak TCK.nun 416/3, 61. maddesi ile ceza tayini,
SONUÇ : Yasaya aykırı va sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde olduğundan rızaen cinsi münasebette bulunmaya teşebbüs suçuna ait hükmün tebliğname gibi CMUK.nun 321. maddesi gereğince bu nedenle BOZULMASINA, ve depo parasının geri verilmesine 25.1.1979 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.