DAVA : Taraflar arasındaki davanın (İstanbul Ondokuzuncu Asliye Hukuk Hakimliği)'nce görülerek istisna aktinden doğan alacağın tahsiline dair verilen 27.12.1978 tarih ve 472/829 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatı tarafından istenmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okunduktan ve tartışıldıktan sonra gereği düşünüldü:

KARAR : Başlangıçta davacıların irsan 20/64 payına sahip oldukları taşınmaz üzerinde davalı yüklenicinin diğer pay sahipleri ile sözleşmeler yaparak veya paylılığın giderilmesi (izalei şuyu) davası sonucunda yapılacak artırmalara girerek geriye kalan payları satın almak suretiyle sözleşilen koşullar ve ekli fenni şartname hükümleri dairesinde bir iş hanı inşa etmek hususunda İstanbul 7. Noterliği'nde 23.12.1969 tarihli doğrudan (re'sen) bir eser sözleşmesini düzenlemişlerdir.

Yine taraflar 23.09.1971 tarihli (re'sen ek mukavele) ile yukarıda sözü edilen ilk sözleşmenin bazı maddelirin değiştirmişler ve ek sözleşmenin 6. maddesinde "yukarıda yazılı olan değişiklikler dışında kalan mukavele ahkamı haki kalmak üzere işbu ek mukavele taraflar arasında akit ve imza edilmiştir" denilmek suretiyle ilk sözleşmenin bazı hükümlerini ve bu arada 23.12.1969 tarihli esas sözleşmenin 10. maddesinde yer alan "kiracıların rızaen veya hükmen tamamen tahliyesinin gecikmesi gibi mucbir sebep uzamaları, o süre ile mukayyet olarak müddet temdidini gerektirecektir." daydını saklı tuttukları anlaşılmaktadır. Bundan başka 23.12.1969 tarihli sözleşmenin 12. maddesi proje değişikliğine, imar mevzuatından yararlanarak yeni katlar ve bölümler ilave edilmesine olanak verdiğinden, davacılarda Kadıköy 1. Noterliğİ4nde düzenlenen 11.08.1970 gün ve 31782 sayılı muvafakatname ile davalıyı plan ve proje tadili hususunda yetkili kılmışlardır.

23.09.1971 tarihli ek sözleşmenin 3. maddesinde inşaat süresinin sonu 01.10.1973 tarihli olarak kabul edildiği halde, iş kanunu yeni imar durumu 13.03.1972 tarihinde alınabilmiş, arsanın bir bölümünde inşaat yapmış olan 3. kişinin huzuli işgalden tahliyesi ancak 12.06.1973 tarihinde sağlanmış, tadilat ve tevsiat projelerin 17.08.1973 tarihinde tastik edilmiş, diğer ortakların açtığı izalei şuyu davası 1974 yılında da devam etmiştir. Tüm bu olguları saptayan bilirkişi kurulunun 09.05.1975 tarihinde yerinde yaptığı incelemeye dayanarak, özellikle iş kanunun bir bütün olarak inşaası gereğini ve inşaat sahasının takriben 600 metrekare artış gösterdiğini gözönünde tutarak 16 ay ek süre tanıması yolundaki takdirlerinde bir yanılgı görülmemiştir.

Böyle olunca, ek sözleşme ile belirlenen 01.10.1973 inşaat bitim süresine yine ek sözleşme ile saklı tutulan hakka binaen 16 aylık ek süre eklendiğinde inşaat süresi 01.02.1975 tarihinde bitmiş olacaktır. Oysa dava 11.07.1974 tarihinde yani inşaat süresi bitmeden önce açılmış olduğundan, davacıların cezai şart ve kar mahrumiyetine ilikin istekleri yedrinde değildir. Bu itibarla Mahkamenin tahsile dair kararı davalı yararına bozulmalıdır.

2- Dav adilekçesinde 23.12.1969 tarihli esas sözleşmenin 12 ve 23.09.1971 tarihli ek sözleşmenin 4. maddelerine dayanılarak davacı Süheyla için toplam (3.000) lira diğer davacı Reha için ise toplam (15.000) lira kira parasının ödetilmesi talep edilmiş, mahkemece de bilirkişi incelemesine dayanılarak bu miktarlara aynen hükmedilmiştir. Kira konusunu inceleyen bilirkişi kurulunun 01.01.1978 tarihli raporlarının 11. sayfasında davalının bu isteklere karşı bir tediye defi ve kanıtı görülmediği belirtilmiştir. Aynı bilirkişilerin yapılan itiraz üzerine verdikleri 29.06.1978 tarihli ek raporda kira parası ile ilgili yeni bir düzenleme getirdikleri halde davalı vekilinin 18.05.1978 günlü dilekçesinde ileri sürdüğü ödemelerle ilgili olarak hiç bir inceleme yapmadıkları gibi mahkemece de sözü edilen dilekçedeki belgeler üzerinde durulmamış olması ve gerçekten davacılara kira parasına muhsuben ödeme yapılmış olup olmadığının araştırılmaması davalı yararına ayrı bir bozma nedeni sayılmıştır.

3- BK.'nun 159. maddesinin 2. fıkrası gereğince borçlunun kusuru ispat edilmedikçe şart olunan ceza miktarını aşan zarar talep edilemez. Çünkü zararın içinde ceza şartı isteği de karşılanmış bulunmaktadır.

O halde kabul şekli bakımından hem cezaya hem de kar mahkumiyetine ayrı ayrı hükmedilmesi yasaya ayzkırıdır ve kararın bu yönden de davalı yararına bozulması gerekir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı hükmün davalı yararına (BOZULMASINA) ve 1.000 lira vekillik ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın istek halinde davalıya iadesine, 27.09.1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972