 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E: 1979/5474
K: 1979/6028
T: 28.06.1979
DAVA : Mercii kararının bozulmasını mutazammın 29.3.1979 tarih ve 1906-2663 sayılı daire ilamının müddeti içinde tashihen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 28.5.1979 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü KARAR : Borçlulardan Abdülkadir, Edremit İcra Memurluğunun 978/899 ve 978/306 esas sayısında kayıtlı takip dosyalarında takip edilen bonolarda müşterek borçlu olan Mustafa'nın konkordato talebi kabul edilerek mahkemece tasdik edildiğini, Hasan Tahsin konkordatoya muvafakat ettiğini, İİK.nun 295. maddesinin 2. fıkrasında yazılı hususları yerine getirmediğinden kendisi hakkında da mehil verilmiş sayılacağını ileri sürerek yukarda yazılı takiplerin iptalini talep etmiş ve merciice istek kabul edilerek takiplerin iptaline karar verilmiştir. Bu kararın alacaklı Hasan Tahsin tarafından temyizi üzerine Yargıtay 12. Dairesi'nin 29.3.1979 günlü kararı ile (iki borçludan birisinin konkordatoya gitmiş oluşu diğer borçluya sirayet etmez. Bu sirayet borçluların kefillerine racidir. bu nedenle şikayetin reddi gerekirken kabulü) isabetsiz olduğu gerekçesiyle mercii kararı bozulmuştur. Bu kararın düzeltilmesini müşterek borçlu Abdulkadir istemiştir. Müşterek borçlulardan Mustafa'nun vaki konkordato isteği 2.5.1978 tarihinde mahkemce tasdik edilerek kesinleşmiştir. Abdulkadir ile Mustafa'nın yukarıda esas numaraları yazılı icra dosyaları ile takip edilen borcun dayanağı bonoları müştereken imza ettikleri üzerinde bir uyuşmazlık yoktur. Şu halde, İİK.nun 295. maddesinin yalnız konkordato isteyenin kefillerine değil müşterek borçlularına da uygulanması gerekir. Madde metni açık olduğundan 295. madde konkordato isteyenin yalnız kefillerine uygulanması gerekeceği doğru olmadığından borçlu Abdülkadir'in düzeltme isteğinin kabulü ile yasa hükmüne aykırı 29.3.1979 tarihli bozma kararının düzeltme yolu ile kaldırılmasına karar verildikten sonra mümeyyiz Hasan Tahsin'in sair yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenmiştir.
Tetkik edilen konkordato dosyasına göre Hasan Tahsin, Mustafa tarafından yapılan konkordatoyu 28.11.1977 tarihinde tutulan konkordato zaptı ile teminat gösterilmesi şartı ile muvafakat etmiştir. Borçlunun gösterdiği teminat üzerine konkordato 2.5.1978 tarihinde tasdik edilerek kesinleşmiştir. Herne kadar Hasan Tahsin vekili konkordato müzakeresi yapıldığı ve muvafakat beyanında bulunduğu 28.11.1977 tarihinden sonra 16.12.1977 tarihinde komiserliğe verdiği dilekçede 28.11.1977 günlü tutanağı müşterek borçlular yönünden itiraz ettiğini beyan etmişse de, 28.11.1977 tarihli, tutanağı itirazsız imza ettiği ve bu tutanağın aksini iddia ve isabet etmediği cihetle bu dilekçe bu yönden hukuki bir sonuç doğuramayacağı gibi 295. maddenin 2. fıkrası gereğince müşterek borçlu Abdülkadir'e kendi haklarını ödeme mukabilinde herhangi bir teklif yapmadığı ve toplanma gününden en aşağı 10 gün evvel haber vermediği cihetle konkordatoyu bilakaydı şart bu müşterek borçluya karşı kabul etmiş sayılır. Bu halde, borçlu Abdülkadir'in sözü geçen icra takip dosyaları ile takip edilen borçluların konkordato şartlarına göre ödemesi gerekeceğinden talep ve şikayetin temyiz itirazı yerinde değilse İİK.nun 304. maddesi gereğince konkordatonun tasdiki ancak, yaz olunup da henüz paraya çevrilmemiş hacizleri hükümden düşüreceği ve mevcut takiplerin iptalini değil durdurulmasını gerektireceği düşünülmeksizin takiplerin iptaline karar verilmesi isabetsiz temyiz itirazları bu yönden yerinde görüldüğünden mercii kararının bu yönden bozulması gerekirsede bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden duruşma yapılmasını gerektirmediğinden HUMK.nun 438. maddesi gereğince temyiz olunan 2.2.1979 tarihli mercii kararının düzeltilmiş bu şekli ile İİK.nun 366. ve HUMK.nun 438. maddeleri uyarınsa ONANMASINA, 28.6.1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.