 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1979/928
K: 1979/1653
T: 29.03.1979
DAVA : Ali ile ..... Sigorta Şirket'i arasındaki davadan dolayı (Kırıkkale Asliye Hukuk Hakimliği)'nce verilen 28.06.1978 tarih ve 680/552 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı avukatı tarafından istenmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Hüküm, temyiz eden davalı sigorta şirketi vekiline 25.08.1978 günü tebliğ edilmiştir. Bu durumda HUMK'nun 432. maddesinde yazılı 15 günlük temyiz süresi adli ara vermeden sonra olan 09.09.1978 günü çalışma saati bitiminde sona ermektedir. Bu ve bunu izleyen 10.09.1978 gününün hafta tatili oluşu ve anılan yasanın 162. maddesi hükmü gözetildiğinde, temyiz süresinin hafta tatilini izleyen 11.09.1978 günü çalışma saatinin bitiminde sona erdiğinin kabulü zorunludur. Buna karşın temyiz dilekçesi bu süreden sonra ve 12.09.1978 günü verilmiştir.
Olaya, usul yasamızın 177. maddesinde öngörülen 7 günlük uzatma halinin uygulanmasına da olanak yoktur. Zira, bu uzatma hali, 15 günlük temyiz süresinin, adli araverme içinde bitmesine bağlıdır. Adli aravermede işlemeye başlamış bir temyiz süresinin sonu, 6 eylül - 12 eylül arasında bir tarihe rastlamışsa, o zaman sürenin 7 gün daha uzatılmış sayılmasına yasal olanak yoktur. Yargıtay'ın kökleşen içtihatları ve bilimsel öğretinin görüşü de bu doğrultudadır (Örneğin Yargıtay İBK'nun 14.02.1934/49-2, 16.01.1946/26-2, HGK'nun 05.01.1966/1-42/224 ve TD'nin 02.12.1966/4466-4604 sayılı kararları ve Prof. Dr. Baki Kuru Hukuk Muhakemeleri Usulü Ankara 1974 Sh. 926, 927 de olduğu gibi). Yasaca öngörülen süreden sonra verilen temyiz dilekçesinin süre aşımı nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, yasal süreden sonra verildiği anlaşılan temyiz dilekçesinin (REDDİNE), ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine 29.03.1979 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
