 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1979/6900
K: 1979/1871
T: 02.03.1979
DAVA : Davacı, borçlanma işleminin geçerli sayılması gerektiğinin tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine, kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacı 1.1.1960 ila 1.1.1964 tarihleri arasında hizmet akdi ile eczacı kalfası olarak çalıştığının ve bu hizmetlerinin 1912 sayılı Yasa'nın geçici 5. maddesinde belirlenen borçlanılabilir hizmet niteliğinde olduğunun, borçlanma işleminin kurumca yapılması gerektiğinin tesbitini istemektedir.
Dinlenen tanık sözleri, vergi karnesindeki bilgiler, eczane personel defteri, davacının yaşı ve görülen işin niteliği gereği, davacının, bu süre içinde hizmet akdi ile çalıştığı anlaşılmaktadır. Alınan ücretin belirlenememesi, anılan borçlanmaya ilişkin hükümler gereği, davanın reddi için bir neden olamaz. Zira borçlandırılmada, kuruma başvuru tarihindeki günlük asgari işçi ücretinin esas alınacağı yasanın açık buyruğudur. Öbür yandan, alınan ücretin miktarı, aradaki ilişkinin hizmet akdi olarak nitelendirilebilmesi açısından etken de değildir.
Mahkemece; hizmetin gerçekliği konusunda kesin bir kanaat oluşmamışsa bunun diğer kanıtlarla doğrulanmasını isteyebileceği de kuşkusuz olmakla borçlanma isteminin kabulü için aranan sigortacılık koşulu ve askerlik süreleri hakkında da gerekli bilgileri toplayıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, sadece ücretin açıkça belirlenememesi nedenine dayalı olarak davanın reddine hükmolunması isabetli sayılamaz.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmesi ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenle (BOZULMASINA), oybirliğiyle karar verildi.
