DAVA : 1918 ve 1177 sayılı Kanuna muhalefetten sanık (R.Ç.)'in hükümlülüğüne dair İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 17.6.1977 gün ve 264/501 sayılı hüküm sanığın temyizi üzerine Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 9.5.1978 gün ve 116/342 sayılı son hükmün Yargıtayca incelenmesi sanık vekili tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş ve koşulu da yerine getirilmiş olduğundan, dosya C. Başsavcılığının hükmün onanması istemini bildiren 20.9.1978 gün ve 7/5193 sayılı tebilğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : 1918 ve 1177 sayılı yasaya aykırı olarak yabancı menşeli sigara kaçakçılığından sanık (R.Ç.)'in 1918 sayılı Kanunun 25/3 ve 1177 sayılı Kanunun 88/2. maddesince bir sene hapis 900 lira ağır para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin hükmü, özel daire; (Tefhim edilmekle hükmün esasını teşkil eden kısa kararda hapis cezasının para cezasına çevrilmesine hükmedilmiş olmasına nazaran bu hususun sanık lehine kazanılmış hak teşkil edeceğinin gözetilmesi sonucu gerekçeli kararda, tayin olunan hapis cezasının para cezasına çevrilmemesi) isabetsizliğinden bozmuş, mahkeme ise, sanığın mahkumiyetine ve paraya çevrilmesine dair ekli karar okunup anlatıldı şeklindeki kararın kısa karar niteliğinde bir karar olmadığı, esasın "çevrilmesine" kelimesinin bir daktilo hatası soncu tutanağa geçtiğini, sif değeri 2200 lira olan sigaralardan dolayı verilen bir yıl hapis cezasından 25/son ile indirme yapılamayacağını, bu nedenle hürriyeti bağlayıcı cezanın paraya çevrilme olanağının da kalmadığını ileri sürerek önceki hükümde direnmeştir.

Yerel Mahkeme 17.6.1977 günlü son oturumda, aynen "duruşmaya son verildi" dedikten sonra "G.D. sanığın mahkumiyetine ve verilen cezanın paraya çevrilmesine dair ekli karar açıkça okunup anlatıldı" yolunda bir karar vermiştir. Bu karar kısa karar niteliğinde değildir. Zira hükmü esasını oluşturan kararın ekli olduğu ve bu kararın tefhim edildiği anlaşılmaktadır.

Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 261. madesinde (hükmün, tefhimi, duruşmanın hitamında ve nihayet duruşmanın bitmesinden bir hafta içinde hüküm fıkrasının okunması ve esbabı mucibesinin bildirilmesi suretiyle olur) denmekte ve aynı Yasanın 260. maddesinde ise, mahkumiyet halinde hüküm fıkrasının, uygulanan yasa maddelerini, ceza miktarlarına içermesi ve 406. madde uyarnıca da mahkeme giderlerinin de gösterilmesinin zorunlu olduğu bildirilmektedir.

Hal böyle olunca kısa kararın (hüküm fıkrasının) duruşmada okunduğu bildirilen gerekçeli hüküm içerisinde olduğunun kabulü gerekir. Zira bu karar hükmü oluşturan tüm unsurları içermektedir. Bozmada sözü edilen karar hüküm fıkrası niteliğini taşımamaktadır.

Bu itibarla sanık vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle direnme hükmünün onanmasına karar verilmelidir.

Çoğunluk kararına katılmayan üyeler ise, özel daire kararı doğrulutsunda, direnme hükmünün bozulması yolunda oy kullanmışlardır.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle direnme istek gibi ONANMASINA, depo parasının gelir yazılmasına, 18.12.1978 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972