 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
E: 1978/792
K: 1978/1077
T: 09.03.1978
DAVA : 506 sayılı Kanun'a muhalefetten sanık (V) ve (A)'nın yapılan yargılamaları sonunda; beraatlerine dair (Ayvalık Asliye Ceza Mahkemesi)'nden verilen 07.12.1977 gün ve 1977/53 esas, 1977/186 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından istenilmiş ve şartı depo parası ile yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Sosyal Sigortalar Kanunu'nun, hakkında 14.10.1977 tarihli iddianame ile kamu davası açılan sanık (A) ile ilgili olarak usulüne uygun şekilde müdahale talebinde bulunmadığı anlaşıldığından, kurum vekilinin adı geçen sanığa ilişkin temyiz isteğinin CMUK'nun 317. maddesi uyarınca reddine,
Müdahil kurum vekilinin sanık (V)'ye ilişkin temyizine gelince:
Dava konusu işyeri, Sosyal Sigortalar Kurumu Ayvalık Şubesi'nde ..... sicil sayılı dosyasında işlem gören (V) - (A) ortaklığı adına tescilli bir manifatura mağazasıdır.
Sanık hakkında 1976 yılı Nisan, Mayıs, Haziren, Temmuz ve Ağustos ayları prim bildirgeleri ile aynı yıla ait II ve III. dönem bordrolarını ihtara rağmen kuruma vermediğinden bahisle 506 sayılı Kanun'un 140/B maddesine aykırı davranıştan dolayı kamu davası açılmıştır.
Sanık savunmalarında, ortağı (A)'nın askerden gelmesinden sonra işçiye ihtiyaç kalmadığı için 15.01.1969 tarihinden bu yana işyerlerinde sigortalı işçi çalıştırmadığgını, bu hususun 1970 yılından beri defalarca kurum müfettişleri tarafından yapılan teftişlerle saptandığını, işyerinin kanun kapsamından çıkarılması amacıyla kuruma yaptığı müracaatların cevapsız bırakıldığını ve bu yüzden kurumun 1976 yılına ilişkin ihtarlarını cevapsız bıraktığını ileri sürerek, mahkemeye değişik tarihli teftiş tutanaklarını ibraz etmiş ve ayrıca 1976 yılında işyerinde işçi çalıştırmadığına dair savunma tanıkları göstermiştir.
Gerçekten mübrez 24.01.1970, 23.05.1972, 26.05.1972, 14.01.1975 ve 24.12.1975 tarihli teftiş tutanaklarında, dava konusu işyerinde 15.01.1969 tarihinden sonra sigortalı işçi çalıştırılmadığının saptandığı ve ayrıca 14.01.1975 tarihli tutanakla, işyerinde işçi ishtihdam edilmediği hususunun kuruma bir yazı ile bildirilmiş olduğunun belirtildiği görülmüştür.
Dinlenen savunma tanıklarının savunmayı tamamen doğruladıkları, dosyada mevcut Ayvalık Vergi Dairesi'ne ait 29.11.1977 günlü cevabi yazıda sanığa ait işyerinde sigortalı işçi çalıştırılmadığının bildirildiği anlaşılmıştır.
Dosyada savunmanın aksini gösteren hiçbir delil mevcut değildir.
Kurumca, sanığın uzun süre ara verdikten sonra işyerinde tekrar sigortalı çalıştırmaya başladığına dair bir iddia da ileri sürülmemiştir.
Sanığın işyerinde 15.01.1969 tarihinden beri sigortalı işçi çalıştırmadığı ve 14.01.1975 tarihli teftiş tutanağında belirtildiği üzere keyfiyeti kesin olarak kuruma yazı ile bildirdiği anlaşılmasına göre, artık belirlenen süreler içinde kuruma her ay için sigortalı çalıştırmadığına ve ücret ödemediğine dair bildirimde bulunması kanunun amacına uygun düşmez. Bu gibi halerde 506 sayılı Kanun'un 79. maddesinde öngörülen yükümlülüğün devam ettiğini kabul etmek yerinde olmaz.
Açıklanan durum karşısında kurum ihtarnameleri yasal dayanaktan yoksun kabul edilerek sanığın bu ihtarlara cevap vermemesinde suç unsuru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla müdahil kurum vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazları ile tebliğnamedeki bozma isteyen düşüncesinin reddiyle sonucu itibarıyla usul ve kanuna uygun bulunan hükmün (ONANMASINA), depo parasının gelir kaydına, 09.03.1978 gününde oybirliğiyle karar verildi.