 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Ceza Dairesi
E: 1978/4325
K: 1979/408
T: 14.02.1979
DAVA : TCK.nun 141/1. maddesine muhalefetten sanıklar H ve K nin yapılan yargılamaları sonunda; sanıklardan H nin hükümlülüğüne ve diğerinin beraatine dair (İzmir 2. Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 28.4.1978 gün ve 1976/80 esas, 1978/159 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık H vekili ile C. Savcısı tarafından istenilmiş ve şartı sanık yönünden depo parası ile yerine getirilmiş ve sanıkça incelemenin duruşmalı olarak yapılması talep edilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile daireye gönderilmekle duruşmalı olarak yapılan inceleme sonunda aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Sanık K nin THKP -C adlı yasa dışı örgütün mensubu H ve T ile görüşüp tanışmış olması adı geçen gizli örgütün çalışmalarına katıldığını gösterecek güçte bir delil olarak kabul edilmemiştir. Bu sanığın başkanlığını yaptığı ve yasal olarak kurulmuş bulunan (Çiğli Sosyal ve Kültürel Dayanışma Derneği)nin kuruluş amacı ve çalışmalarını açıklayan 2 ve 6 numaralı yönetim kurulu kararları gereğince yayınlanmış bulunan halkımıza başlıklı ve başlıksız bildirilerin içeriği incelendiğinde, hayat pahalılığından sözedildiği, işçi ve dar gelirli kesimlerin sıkıntı içinde bulunduğu bunların nedenlerinin ise ülkeyi yönetenlerin dış emperyalizm doğrultusunda olmalarından ileri geldiği hususlarının açıklanmak istendiği görülmüştür. Anılan bildirilerin bu niteliği ile bir eleştiri özelliği taşıdığı, sosyal bir sınıfın diğer bir sosyal sınıf üzerinde tahakkümünü sağlamaya yönelik bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Mahkeme kararında da açıklandığı üzere dernekler yasasına aykırı davranışın söz konusu olup olmadığının bu konuda açılacak ayrı bir dava ile tesbiti mümkün olacaktır.
Bu durum karşısında sanık K hakkında delil yetersizliğine dayanan beraat hükmünün bozulmasını isteyen tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sanık H hakkındaki hükme gelince :
Toplanan deliller karar yerinde incelenip adı geçenin suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve soruşturma sonuçlarına uygun biçimde vasfı belirlenmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen mahkumiyet hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
SONUÇ : Bu nedenle C. Savcısının sanık K nin beraatine ilişkin temyiz itirazı ile hakkında mahkumiyet hükmü kurulmuş olan sanık H vekilinin dilekçesinde ve duruşmalı inceleme sırasında ileri sürdüğü itiraz ve savunmaları yerinde görülmediğinden reddi ile her iki sanığa ait hükmün tebliğnamedeki isteme kısmen aykırı ve kısmen uygun olarak ONANMASINA, depo parasının gelir kaydına yazılmasına 14.2.1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.