DAVA : 6570 sayılı Kanun'a muhalefetten sanık (K) hakkında bozma üzerine yapılan duruşma sonunda; beraatine dair (Ankara 7. Asliye Ceza Mahkemesi)'nden verilen 30/I. 1978 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil tarafından süresinde istenilerek depo parası ile şartı yerine getirilen dava evrakı C. Başsavcılığı'nın bozma isteyen 28.3.1978 tarihli tebliğnamesiyle daireye verilmekle dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR : Gayrimenkul Kiraları Hakkında 6570 sayılı Yasa'nın 7. maddesinin (b) ve (c) fıkraları kiralayana, taşınmaz malın ihtiyaç sebebiyle tahliyesi için talepte bulunmaya hak tanımış 15 ve 16. maddeleri ise, bu hakkı kötü kullananlara karşı ceza sorumluluğu getirmiştir. Yasanın 15. maddesinde ihtiyaç sebebiyle tahliye ettirdiği taşınmaz malını, kiralayanın mücbir sebep olmaksızın 3 sene müddetle başkasına kiralayamayacağı kabul edilmiştir. Suçun oluşması için ilgili mahkemeden ihtiyaç sebebiyle tahliye kararı alınması ve bu karara dayanılarak taşınmaz malın tahliye ettirilmesi gerekmektedir. Tahliye kararının kesinleşmesinden sonra, icra dairesine başvurulması, icra dairesinde tahliye emrinin kiracıya tebliğ ettirilmesi, kiralayanın taşınmaz malının boşaltılmasını temin için kesin, israrlı davranışını gösterir, bu durumda mecurun muhakkak cebri icra yolu ile tahliye ettirilmesini beklemeye lüzum yoktur. İcra emrini tebellüğ ettikten sonra, kendisine tanınan müddetle içinde yasal yollardan yapabileceği bir davranışı kalmayan kiracının, mecuru tahliye etmesi, hukuka saygınlığının tezahürüdür. Bu halde de gayri menkulün kiralayan tarafından tahliye ettirildiğinin kabulü gerekir. Şu halde tahliye kararının infaz için icra dairesine tevdii, icra memurluğunun taşınmaz malın tahliyesi hakkındaki icra emrini kiracıya tebliği, bunun üzerine kiracının taşınmaz malı tahliye etmesi, bundan sonra da yasal süre içinde kiralayanın bu gayrimenkulü başkasına kiraya vermesi 6570 sayılı Kanun'un 15. maddesinde kabul edilen suçun oluşması için yeterlidir.

Bu görüş çerçevesinde dosya incelendiğinde; sanığın ihtiyaç sebebine binaen aldığı tahliye kararının kesinleşmesini müteakip icra dairesine başvurduğu, müdahilin icra memurunun verdiği süre içinde mecuru tahliye ettiği bir müddet sonra da taşınmaz malın başkasına kiralandığı anlaşılmaktadır, icra dairesine başvurması sanığın gayrimenkulün tahliyesi hususunda kesin kararlı olduğunu göstermektedir. 6570 sayılı Kanun'un 15. maddesindeki (tahliye ettirdiği) ibaresindeki cebir unsurunun icra dairesine başvurulması ve icra emrinin tebliği ile tekevvün emrinin tebliği ile tekevvün ettiğinin kabulü gerekir. Bu durumda yasal yollardan yapabileceği bir imkan kalmayan müdahilin icra dairesince kendisine tanınan süre içinde mecuru tahliye etmesi suçun oluşması için yeterlidir. Bu hali kendiliğinden tahliye olarak kabul etmek ve kiracının muhakkak icra memuru vasıtasıyla tahliye ettirilmesini beklemek suçun oluşmasını çok dar bir anlamla sınırlamak olur.

Bu nedenlerle dairenin değişen son görüşüne göre olayda suç bütün unsurları ile teşekkül ettiğinden sanığın beraatine karar verilmesi,

SONUÇ : Yasaya aykırı, müdahilin temyiz itirazları varit olduğundan hükmün (BOZULMASINA), depo parasının geri verilmesine, 2.5.1978 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972