 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Ceza Dairesi
E: 1978/1332
K: 1978/2622
T: 13.04.1978
DAVA : Hasan Hüseyin'in muhkem bulunan ağılının kapısına anahtar uydurup içeriye girerek 71 adet keçiyi kamyona yükletip götürmek suretiyle hırsızlık yapmaktan sanık ve tutuklu Halil, Süleyman ve Rıfat ve hırsızlık malı bilerek satın almaktan sanık Mustafa haklarında yapılan duruşma sonunda; suçları usulen sabit olduğundan TCK.nun 493/I-son 525; 6085 sayılı yasanın 60/E maddelerine tevfikan ve neticeden sanıklar Halil, Süleyman ve Rıfat'ın 8'er sene ağır hapislerine ve cezaları kadar genel güvenlik gözetimi altında bulundurulmalarına ve haklarında 31 ve 33. maddelerinin tatbikine ve diğer sanık Mustafa'nın yedi gün hapis ve 10 lira ağır para cezaları ile mahkumiyetine ve şoför olan sanık Halil'in ehliyetnamesinin devamlı olarak geri alınmasına dair Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 30.12.1977 tarihli hükmün temyizen tetkiki sanıklar, Mustafa Süleyman ve Halil taraflarından istenilmiş ve para depo edilmiş ve sanık Halil vekili tarafından duruşma dahi talep edilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığı yüksek makamından bozma isteyen 21.2.1978 tarihli tebliğname ile 27.2.1978 tarihinde daireye gönderilmekle mucibi tahkik ve tetkik başka bir cihet kalmadığından oybirliğiyle ittihaz olunan karar açıkça tefhim edildi.
KARAR : Suç tarihindeki ekonomik koşullara ve paranın satın alma gücüne göre çalınan III ve saklanan 64 adet keçilerin değerlerinin pek fahiş yerine normal kabul edilmesindeki isabetsizlik temyiz edenlerin sıfatları itibariyle aleyhe bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları kapsamına, toplanıp karar yerinde açıklanarak tartışılan elverişli delillere, sanık Süleyman ile hükmü temyiz etmiyen diğer sanık Rıfat'ın ikrara ve sanık Halil hakkındaki açıklamalarına olayın cereyan tarzına, gerekçeye ve hakimler kurulunun kanı ve takdiren göre sanık Mustafanın tüm ve diğer sanık Süleyman'ın bir nedene dayanmayan ve Halil vekillerinin sübuta taalluk eden itiraz ve savunmaları ve hayvan hırsızlıklarında failleri hakkında TCK.nun 491 ve 492. maddelerinde öngörülen özel hükümler dışında unsurları oluştuğu takdirde aynı yasanın 493. maddesinin uygulanmasına engel bir hükmün yasada yer almamış olmasına her ne kadar suç konusu keçiler ahır tabir edilen yerden çalınmış ise de; bu yer 4 tarafı 2 metre yüksekliğinde ve 80 ila 100 cm. genişliğinde sağlam ve üzerinde kilitli kapısı bulunan taş duvarla çevrilerek hayvanların çalınmasını önlemek için özel muhafaza tedbirleri alınmış olduğu ve keçiler bu kapının kilidi kırılıp içeri girilmek suretiyle çalınmış bulunduğu keşfen saptanmış olmasına nazaran tebliğnamenin 1 numaralı bendindeki olayın 491/5. maddesine uyduğuna dair bozma düşüncesi yerinde görülmemiş olduğundan reddine, sanık Mustafa hakkındaki hükmün ONANMASINA ve depo parasının gelir kaydına ancak;
1 - Oluşa ve kabule göre sanık Halil'in eylemi diğer sanıkların çalma suçunu işlemelerine yardım ve müzaharetten ibaret olduğu ve bu nedenle hakkındaki TCK.nun 65. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde asli fail kabul edilerek 64. madde gereğince tam ceza ile hükümlendirilmesi,
2 - Yargıtay'ın yerleşmiş uygulamalarında ve özellikle Ceza Genel Kurulunun 23.1.1967 gün ve 37-10 sayılı kararında sanıkların önceden çalma suçunu ortaklaşa işlemeyi kararlaştırmış olsalar bile olay sırasında suç yerinden uzakta bekleyen şerikler hakkında TCK.nun 491. 492 ve 493. maddelerin son fıkralarının uygulama olanağı bulunmadığı kabul edilmiş ve dava konusu olayda suçu birlikte işlemeyi kararlaştıran sanıklardan Halil'in suç yerinden 5-5 km. uzakta yol kenarında kamyonu ile beklediği ve diğer iki arkadaşının çalıp getirdikleri III keçiden 71 ini yükleyip taşıdığı anlaşılmış olmasına göre adı geçen sanığa ve dolayısıyle arkadaşı Süleyman'a 493. maddenin son fıkrasının uygulanması,
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş sanık Halil vekillerinin itiraz ve duruşmalı inceleme sırasındaki savunmaları ve diğer sanık Süleyman'ın temyiz itirazı ve tebliğnamedeki bozma düşüncesi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA uygulamaya ilişkin olan bozma kararının hükmü temyiz etmeyen sanık Rıfat'a da teşmiline depo paralarının geri verilmesine 13.4.1978 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.