 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1978/892
K: 1978/806
T: 07.03.1978
DAVA : Osman Erdoğan'ı kasten öldürmekten ve vazife esnasında vazife hudutlarını aşan muhtar Osman Özata'yı bir ay işinden kalacak derecede silahla yaralamaktan sanık Osman Bayraktar'ın yapılan yargılanması sonunda; Suçlarının sübutuna ve öldürme suçunda kanuni azaltıcı sebebin kabulüne mebni TCK.nun 448, 51/2, 31, 33, 456/2, 457/1, 271 272 ve 74 üncü maddeleri uyarınca içtimaen ve niteceten 8 sene ağır hapis, 10 ay 20 gün hapis cezaları ile hükümlülüğüne ve işbu cezalarının ayrı ayrı ve tamamen infazına, sürekli olarak kamu hizmetlerinden yasaklanmasına ve ağır hapis cezası zarfında kanuni kısıtlılık halide bulundurulmasına ve 5.000 er lira manevi tazminat ile 1400 lira maktu ve 2500 lira nisbi vekalet ücretlerinin sanıktan alınarak müdahiller Şerife Erdoğan, Halil Erdoğan, Süleyman Erdoğan, Zehra Erdoğan (Emek) ve Osman Özata'ya verilmesine ilişkin (Isparta Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 29.12.1977 gün ve 38/261 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahiller Şerife Erdoğan ile Osman Özata taraflarından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava dosyası, Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi :
KARAR : 1 - Toplanan deliler karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, olay niteliğine ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde öldürme suçunun vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükmüde (aşağıdaki bozma sebebi dışında ) başka bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, müdahillerin olayda ağır tahrik bulunmadığına ilişen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle öldürme suçuna ait hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 120 lira nisbi onama harcının müdahil Şerife'den alınmasına,
Müdahil Osman'ın sair itirazlarına gelince :
2 - Sanığın daha önce maktul ile mağdura her iki tetiği kaldırılmış olan tüfeğini tevcih ederek ateş etmek üzere iken, şahit Muammer tarafından tüfeğinden tutulmak suretiyle ateş etmesine engel olunduktan sonra bir eve kapatıldığı, mağdur ile maktulün çoban olan bu sanığın bu mütecavüz hareketine kızarak onun içine sokulduğu eve girmek istemeleri üzerine sanığın önce giren maktule ateş ederek onu kasık nahiyesinden, müteakiben içeriye tüfeğinin iki gözünü de kullandığı, maktulün aldığı yaradan öldüğü, mağdurun da raporunda yazılı şekilde yaralandığı mahkemece hükme dayanak alınan delillere göre kabul edilmesine göre sanığın aynı sebep ve nedenle maktul ile mağdura nişan almış olup atışına engel olunduktan sonra mağdur ile maktulün bulunduğu yere geldiklerinde her ikisine de ayrı ayrı ateş edip birini öldürüp birini de yaralamış olmasına göre, her iki hedefe karşı da aynı maksatla ateş ettiğinin kabulü yerinde olacak iken, maktülün ölmüş olması nedeniyle ona ait eylemin öldürme, Osman ölmediği içinde ona ait eylemin yaralama olarak nitelendirilmesi sonuca göre suç vasfının tayin edildiğini göstermekte olup, sanığın aynı öldürücü nitelikteki araçla her iki hedefe ard arda ateş etmiş olmasına göre, kasdinde değişiklik düşünülemiyeceği, bunun da öldürme kastı olacağı, maktulü vurduktan sonra mağdura yaptığı atışın öldürücü kastı olacağı, maktulü vurduktan sonra mağdura yaptığı atışın öldürücü nahiyeye isabet etmemiş olması ve ölümün meydana gelmemesi, tüfekte mermi kalmaması ve orada bulunanların olaya müdahaleleri sonucu olduğu gözönünde tutularak Osman'a karşı olan eylemin yaralama olarak nitelendirilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Müdahil Osman'ın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden onama isteyen tebliğnamenin reddiyle sanık hakkındaki hükmün bu nedenle BOZULMASINA, müdahil Osman'a ait depo parasının geri verilmesine, müdahil Şerife'ye ait depo parasının gelir yazılmasına 7.3.1978 oybirliğiyile karar verildi.