 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1978/2594
K: 1978/13516
T: 01.12.1978
DAVA : Taraflar arasındaki tazminat davası nedeniyle yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine ilişkin hükmün süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu:
KARAR : Hukuk Genel Kurulu'nun 27.9.1972 tarih ve 1971/4-236 E., 758 K. sayılı ilamında belirtildiği gibi Anayasa, kişinin temel hak ve ödevlerine ilişkin bölümün 16. maddesinde; İnsan Hakları Evrensel Bildirisi'nin 12. ve Avrupa İnsan Haklarını Ve Ana Hürriyetlerini Koruma Sözleşmesi'nin 8. maddesinde açıklanan doğrultuda kişiye, konutuna saygı gösterilmesini isteme hakkını tanımış ve sağlamıştır. Bu hak, özüne, yasaların da dokunamıyacağı kişisel salt haklardan olup bütün üçüncü kişilere, başkasının konutuna dokunmama konusunda olumsuz bir borç yüklemektedir. Kişiye konut için sağlanan bu hakkın halele uğratılması eylemi, MK. nun 24. maddesinin öngördüğü (kişisel ilişkilerden haksız tecavüz) eylemidir. Bu haksız eylem sonunda doğan zarar, niteliği yönünden ağır olup, BK. nun 49. maddesinin koyduğu koşullara uygun zarardır.
Kaldıki bu eylem aynı zamanda TCK. nun 193. maddesiyle suç saylılan bir eylemdir. Borçlar Yasasına oranla daha özel nitelikte olup öncelikle uygulanması; bu kuralın, bu yasanın 38. maddesiyle birlikte incelenmesi gerektir. Çünkü davalı üzerine atılan bu eylemden ötürü ceza mahkemesinin kesin hükmü ile hükümlendirildiğine göre o karar tesbit ettiği olaylar yönünden hukuk mahkemesini de bağlar (BK. 53).
Ceza Yasalarınca suç sayılan, kişisel ilişkileri halele uğratan inceleme konusu olayda az yukarda açıklanan nedenlerle BK.nun 49. maddesinin öngördüğü ağır kusur ve ağır zarar koşullarının gerçekleştiği hiç bir kuşkuyu ve duraksamayı gerektirmeyecek derecede anlaşıldığına ve ceza mahkemesi ilamında dahi davalını bu eyleminin davacının aile mahremiyetine bir tecavüz teşkil ettiği belirtildiğine göre, mahkemece olaya uygnu bir manevi tazminatın hükmedilmek gerekirken, yukarıdaa anılan ilkelere ters düşen düşüncelerle isteğin reddedilmiş bulunması bozmayı gerektirir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA ve peşin harcın istek halinde geri verilmesine 1.12.1978 gününde oybirliğiyle karar verildi.