DAVA : Taraflar arasındaki davada: Davacılar vekili, müvekkillerinin muristen intikal eden paylarını erkek kardeşleri olan davalıya bağışladıklarını, buna rağmen davalının kardeşlik görevini yerine getirmeyip üstelik müvekkillerine zaman zaman hakaret ettiğini hatta dövdüğünden bahisle hibeden rücu nedeniyle davalı kayıtlarının iptalini istemiştir.

Davalı, iddianın doğru olmadığını ileri sürmüştür.

Mahkemece yapılan yargılama sonunda sabit olmayan davanın reddine dair verilen karar süresinde davacılar vekilince temyiz edilmekle dosya incelenip gereği düşünüldü:

KARAR : Taraflar kardeşdirler. Davacı olan üç kız kardeş, babalarından kalan dava konusu taşınmazlardaki miras paylarını erkek kardeşleri olan davalıya kayıtsız ve şartsız olarak bağışlamışlardır. Davacılar, bağışda bulundukları davalı kardeşlerinin kendilerini dövüp söğdüğünü ileri sürmek suretiyle BK.nun 244/2. maddesine dayanarak bağışın iptalini istemişlerdir.

Davalı, başka bir neden ileri sürmeden, davanın ne suretle açıldığı hakkında açıklama yapmadan, iddiaya konu olan döğmek ve söğmek olaylarını inkar ederek davanın reddini savunmuştur.

Daire tarafların yakınlık dereceleri ve yaşadıkları çevrenin özelliği, savunmanın biçim ve kapsamı gözönünde tutulmadan mahkemece yapılan delil değerlendirmesinin gerçeğe aykırı düşmesi ihtimali bulunmasından ötürü isabetli olmadığı kanısındadır. Şöyle ki:

Davacı kızlar miras paylarını davalı erkek kardeşe bağışlamışlardır. Dosyada davacıların "varlıklı" ve davalının "yoksul" olduğunu, bu nedenle bağışın davalı kerdeşi ekonomik yönden güçlendirmek arzusundan kaynaklanan insancıl bir amaçla yapıldığını gösteren bir bilgi mevcut değildir. Tersine olarak tarafların "Turhallı, bir hallı" denilebilecek bir durumda bulundukları açıktır.

Günümüzde, yaşadığımız toplumda genellikle kardeşin kardeşe günahını bile bağışlamadığı, tereke uyuşmazlıklarının mirasçılar ve kardeşler arasında kıyasıya bir savaşa yol açtığı herkesçe bilinen bir gerçektir. O halde davacılra miras bırakandan kalan taşınmazlardaki paylarını davalıya neden bağışlamışlardır? Mahkemenin bu nokta üzerinde durması, bağışın neden yapıldığını incelemesi, çevrede kız çocukları mallarını erkek kardeşe bağışlamaya zorlayan bir geleneğin mevcut olup olmadığını araştırması, bu noktadan hareketle uyuşmazlığa bir çözüm bulması gerekir idi. Mahkeme bu yönden hiçbir çaba harcamamış, sanki olağan koşullara dayanan bir dava varmış gibi sonuca gitmeyi öngörmüştür.

Dosyadaki havadan hakimin görev yaptığı çevrede terekenin maddi varlığı erkek mirasçıya bırakılmak, erkek ekonomik yönden üstün ve güçlü duruma getirilmek, kadınlar erkeğin egemenliğine bağlı tutulmak suretiyle peder şahı bir rejim ve yöntemle baba ocağının sürdürülmesini öngören bir adetin varlığı sezilmektedir.

Çevrede kişiler üzerinde etkisi olan böyle bir adet mevcut ise, bu günümüzün sosyal anlayışına ve yasa hükümlerine aykırıdır. Yerel bir sosyal sorunun mevcut olduğu hallerde bu sorundan doğan durumu ortadan kaldırmak amacıyla açılan davalarda delil getirmenin çok zor olduğu kuşkusuzdur. Böyle bir geleneğin hüküm sürdüğü bir çevrede davacı kızların davalı olan erkek kardeşlerine karşı açtıkları bir davada aile dışından tanık bulmaları, aile dışından getirilen tanıkların doğruyu söylemeleri olasılığı yoktur. Hal böyle olunca aileden getirilen tanıkların açıklamaları gerçekçi bir açıdan değerlendirilmek suretiyle sonuca gidilmesi zorunluluğu vardır.

Dinlenilen üç savunma tanığından ikisi iddiaya konu yapılan olaylar hakkında bir şey bilmediklerini söylemişlerdir. Bilgileri olmadığını söyleyen bu tanıkların sözlerine dayanılarak olumlu açıklamada bulunan davacı tanıklarının sözleri değerden düşürülemez. Savunma tanıklarından üçüncüsü tarafların anasıdır. Davalı tarafından maddi yardım gördüğü anlaşılan ananın her yönden onun etkisi ve baskısı altında olduğu açıktır.

Geleneğin ve davalının ağırlığı altında olan ananın doğruyu söylemek gücüne sahip olduğu düşünülemez. Esasen tanık ananın ileri sürdüğü hususlardan davalı bile söz etmemiş, savunmasında bu konulara yer vermemiştir. Ana, daha sonra oğlu davalı tarafından öğretilen şeyleri söylemek suretiyle ondan daha ileri gitmek zorunda kalmıştır, denilebilir.

Davacı tanıklarından Ali iddiayı doğrulamıştır. Adı geçenin davacılardan Emine'nin oğlu olması açıklamasının yetersiz ve geçersiz sayılmasını gerektirmez. Esasen Ali'nin açıklaması bir başka davacı tanığı tarafından dahi doğrulanmıştır.

Yukarıda belirtilen nedenlerle mahkemenin delil takdirinin isabetsiz olmasından ötürü davanın reddine ilişkin bulunan kararın HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin harcın iadesine 29.5.1978 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972