 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1978/3955
K: 1979/300
T: 14.02.1979
DAVA : Eskişehir Emniyet Müdürlüğünde görevli Polis memuru bulundukları sırada görevlerini kötüye kullanmak suretiyle Hüsamettin'den 10.000 lira alarak icbar suretiyle irtikapta bulunmak ve bu suça yardım etmekten sanıklar(Z), (N) ve (B) nin yapılan yargılamaları sonunda TCK.nun 209/1-3, 65/3, 59 ve 227/2. madeleri gereğince sanık (Z) nin 2 sene 9 ay 10 gün ağır hapis ve diğer sanıklar (N) ve (B) nin 1'er sene 4 er ay 20 şer gün ağır hapis cezalarıyle mahkumiyetlerine ve müebbeten memuriyyetten mahrumiyetlerine dair Eskişehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 9.10.1978 gün ve 1978/102 esas 1978/259 karar sayılı hükmün duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle sanık (B) vekili yüzüne karşı 9.10.1978 günü verilen hükmü 17.10.1978 tarihinde yasal süresi geçtikten sonra temyiz ettiğinden temyiz isteğinin CMUK. nun 317 maddesi uyarınca REDDİNE incelemenin diğer sanıklar (Z) ile (N) nin temyiz isteklerine hasren yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü :
KARAR : Muhtelif şahıslara karşı vaki irtikapta, her eylemin ayrı bir suçu oluşturduğu ve sanıkların memuriyetlerine ait görevi kötüye kullanmak, suretiyle (H) il (C) yi aralarında topladıkları 5'şer binden cem'an 10.000 lirayı kendilerine vermeye icbar etmek suretiyle irtikapta bulundukları kabul edilmiş bulunduğu halde eylemin tek suç olarak nitelendirilmesi ve sanık polis memuru (N)nin suça asli fail olarak katıldığı gözetilmeyerek hakkında TCK.nun 65/3. maddesinin uygulanması sanıklara karşı temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan kanıtlara hükmün dayandığı gerekçeye ve sanıklara iftira nedeni bulunmayan müdahilin aşamalarda özü değişmeyen samimi iddialarını diğer elverişli delillerle birlikte kabul ve gerekçe göstermek suretiyle sanıkların savunmalarını reddeden mahkemenin varlığı kanaat karşısında sübutun kabul edilmesinde ve dükkanlarındaki eşyaların belgelerinin yeterli olmadığını kaçak olduklarının anlaşıldığı takdirde büyük ceza göreceklerini ve eşyalar hakkında herhangi bir tutanak dahi düzenlemedikleri halde, eşyaları toplayıp emniyete götürüleceklerini söyleyerek, şikayetçi (H) ile (C)den onları korkutarak ve memuriyet görev ve sıfatlarını bu suretle kötüye kullanarak cem'an 10.000 lira almaktan ibaret olan sanıkların eylemlerinin cebri irtikap olarak nitelendirilmesinde ve takdirde bir isabetsizlik görülmediğinden sanıkların sübuta ait temyiz itirazları, ile sanık (Z) müdafiinin duruşmalı inceleme sırasındaki aynı hususa, eylemin niteliğine ilişen sair savunmaları da yerinde olmadığından reddiyle hükmün tebliğname ve mütalaa gibi ONANMASINA, depo paralarının gelir kaydına 14.2.1979 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.