 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1978/304
K: 1978/335
T: 08.02.1978
DAVA : 21 yaşını bitirmeyen Nursel ile Remziye'yi fuhuşa teşvik etmekten sanıklar Habip ve İlyas'ın yapılan yargılamaları sonunda; TCK.nun 436/I, 59, 71 ve 75. maddeleri gereğince 25'şer ay hapis 416 lira 60 kuruş ağır ceza mahkemesinden verilen 30.11.1977 gün ve 1976/125 esas, 1977/321 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü :
KARAR : Mağdure Nursel, aşamalarda değişmeyen bir biçimde, otelde para mukabilinde başka erkeklere temin edilmeğe başladıktan bir müddet sonra kendisine Muzaffer ismiyle ve 28.3.1953 doğum tarihli yeni bir nüfus cüzdanı verildiğini söylemiş, sanık Habib dahi bu hususu doğrulamış olmasına ve mağdure Nursel'in 15 yaşından büyük olduğu yolunda bir iddia da bulunmamasına, oluş ve mahkemenin kabulüne göre, Nursel hakkında ayrıca TCK.nun 343/2 ve 346. maddeleri uyarınca cezalandırılması ile açılan kamu davasının sonucu, sanıklara yükletilen suçun niteliğini değiştirmiyeceğinden tebliğnamenin bir numaralı bendinde yazılı bozma sebebine iştirak edilmemiş ve fuhuş için temin ve tedarik edilen kadınların adedi kadar müstakil suçlar meydana geleceğinin gözetilmemesi bu hususta her zaman karar alınabileceğinden ve hazırlık tahkikatı sırasında nüfus örneğinin ehliyetnamesinden çıkartıldığı açıklanmasına göre, sanık Habib'in şoför olup olmadığının araştırılarak sonucuna göre, 6085 sayılı yasanın 60/E maddesinin uygulanıp uygulanmıyacağının düşünülmemesi aleyhe temyiz olmadığından bu cihetler bozma sebebi sayılmamıştır. Ancak :
Oluş ve kabule göre; beraatlerine karar verilen Cihat ve Mesut'un 15 yaşını bitirmemiş olan mağdure Nursel'i sanıklar Habip ve İlyas'ın çalıştırdıkları ........ Oteli'ne getirdikleri ve otel sahibi ve idarecisi olan bu iki sanığın burada mağdureyi fuhuşa teşvik ederek para mukabili çeşitli erkeklere sattıkları ve mağdurenin otele gelen erkeklerle cinsi ilişkide bulunmasını temin ettikleri ve böylece sanıkların 3. şahıslarla anlaştıktan sonra onlarla cinsi münasebete bulunmaya mağdureyi kandırmak suretiyle mağdurenin manevi cebirle ırzına geçilmesi suçuna katıldıkları anlaşılmış olmasına göre eylemlerini TCK.nun 79. maddesi delaletiyle aynı yasanın 414. maddesinin ilk fıkrasına uygun olacağının nazara alınmaması,
SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanıkların temyiz itirazları ile tebliğname münderecatı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmedilen cezanın nev'i ve miktarı itibariyle sanıkların kazanılmış hakları saklı kalmak üzere hükmün CMUK.nun 321 ve 326. maddeleri gereğince BOZULMASINA, depo paralarının geri verilmesine 8.2.1978 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.