 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1978/2377
K: 1978/2461
T: 11.07.1978
DAVA : Kula İlçesi Tekel İdare Memuru bulunduğu sırada tütün ekicilerinden 3756 lira 45 kuruş alarak irtikapta bulunmaktan sanık Ahmet'in yapılan yargılaması sonunda TCK.nun 210/3 ve 227/son maddeleri gereğince neticeden sekiz ay hapis cezasiyle mahkumiyetine müebbeten memuriyetten mahrumiyetine ve 647 sayılı Kanunun 6. maddesi uyarınca verilen cezanın teciline dair (Salihli Ağır Ceza Mahkemesi) nden verilen 18.5.1978 gün ve 1977/243 esas 1978-112 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : TCK.nun 210/1. maddesinde hükme bağlanmış ikna yoluyla irtikap fiili memurun ödenmesi icap etmeyen bir parayı ödemeye mecbur olduğunu ferde anlatarak bu yoldan yalan beyanlarla kendisini iğfal etmek suretiyle haksız menfaat temin etmesiyle oluşur. Aynı Kanunun 210/3. maddesindeki suçun oluşması için memurun kanunen alınmaması lazım gelen bir şeyi diğerinin hatasından yararlanarak almış bulunması ve hatanın memurun eyleminden değil, ferdin kendisinden gelmiş olması gerekmektedir.
Olayda ise; Kula İlçesi Tekel İdare Memuru olan sanığın, tütün ekicilerinin tekel idaresine sattıkları yaprak tütün bedelleri Ziraat Bankası'ndan alabilmeleri için tanzim ettiği çekleri verdiği sırada ekicilerden, ayrıca ödenmesi gerekmeyen çek bedeli olarak bir miktar paranın ödenmesi icabettiğini söyleyerek haksız menfaat temin ettiği ve bu suretle haksız para alınmasının tütün ekicilerinin hatasından değil, sanık memurunun bu paranın ödenmesi gerektiğine onları inandırmasından meydana geldiğinin anlaşılması karşısında, sanığın, TCK.nun 210/1. maddesiyle cezalandırılması gerekirken, aynı kanunun 210/3. maddesiyle hüküm tesisi, ve muhtelif şahıslara karşı vaki irtikapta kast birliğinden bahsedilemeyeceği ve her eylemin ayrı suç teşkil edeceğinin nazara alınmaması aleyte temyiz olmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
SONUÇ : Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçe ve takdire göre yerinde görülmeyen sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, depo parasının gelir kaydına 11.7.1978 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.