 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1978/4949
K: 1978/5642
T: 11.12.1978
DAVA : Davacı (T) vekili tarafından davalı (M) aleyhine 20.3.1978 gününde verilen dilekçe ile kesinleşmiş ilam hükmünün tapuya şerhi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 12.6.1978 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalıya ait kahvehanenin kendi dairesi için verdiği rahatsızlıkları giderici tedbirler alınmasına, aksi halde kahvehane olarak kullanılmamasına ilişkin Ankara 1. Sulh Hukuk Mahkemesi'nin kesinleşen 8.6.1976 gün ve 3/569 sayılı ilamının İİK. nun 28. maddesi uyarınca tapuya şerh verilmesini istemiştir.
İİK. nun 28. maddesi taşınmaz mal davalarında davacının lehine hüküm verildiği takdirde, mahkemenin tefhimi takiben hüküm özetini, sonradan bu karar davacının aleyhine kesinleşirse onunda hülasasını kendiliğinden tapu dairesine bildirmesini öngörmüştür. Aynı Yasanın 29. maddesinde de hükümde gösterilen şey kimin elindeyse ondan alınıp alacaklıya teslim olunur denmiştir. Bu iki madde birbirini tamamlar niteliktedir. Her iki maddenin birlikte ele alınması sonucu şerh verilmesi gereken hükümlerin taşınmazın tamamının veya bir kesiminin birinden alınıp diğerine verilmesini öngören nitelikte olması, diğer bir deyimle taşınmazın özüyle (aynıyla) ilgili bulunması gerekir. Doktirinde de aynı görüş benimsenmiştir. Örneğin : (Prof. Dr. M. Kemal Oğuzman ve Dr. Özer Seliçi'nin 1975 baskılı Eşya Hukuku adlı kitabının 169. sayfa dip notunda bu görüş açıklanmıştır.). Davaya konu olan ilam ise bu mahiyette değildir. Taşınmazın özüne değil onun kullanış biçimine ilişkindir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA onama harcının temyiz edenden alınmasına 11.12.1978 gününde oybirliğiyle karar verildi.