 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1978/5661
K: 1978/5607
T: 04.12.1978
DAVA : Davacı avukatı 20.5.1978 tarihli dilekçesi ile müvekkilinin senetleri kaybolduğu günden zayi belgesi verilmesi talebine binaen İstanbul As. 5. Ticaret mahkemesince verilen 15.8.1978 tarih ve 191/401 sayılı hükmün temyizen tetkiki Mehmet kütük tarafından istenilmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili borçluları muhtelif şahıslar ve alaçaklısınında müuvekkilinin bulunduğu 11 adet senedin iş yerinde muhafaza edilmekte iken zayi olduğunu belirterek zayi olan bonolar için ödeme yasağı konmasını ve bu senetlerin zayine ve iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece isteğe uygun karar verilmiş,
Hüküm ilamda adı geçen Mehmet Kütük tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece kararın 2. sahifesinde borçlusu Mehmet Kütük olan 10.000 liralık senedin kaybolduğundan bahis edilmiş ve buna göre hüküm tesis edilmiş olması itibariyle karar anlam itibariyle Mehmet Kütüğün hukukuna tesir edeceğinden adı geçen kararı temyiz hakkının bulunduğu sonucuna varılarak temyiz dilekçesi ve ilgili dosya incelenmiştir.
Davanın açılmasına müteakip Mehmet Kütük mahkemeye başvurarak davacının iptaline karar verilmesini istediği bir senedi olmadığı ve böyle bir senetten dolayı borçlu bulunmadığını bildirmiş ve onun bu beyanına karşılık davacı vekili 18.7.1978 tarihli oturumda Mehmet Kütük'ün davacı ile bir ilişkisi olduğunu ve senet verdiğini söylediği gibi aksi sonuç çıkartılarak beyanda bulunmuştur.
T.T.K./573. maddesinin 3. fıkrasına göre senedin iptalini isteyen kişinin o senedin zilyedi bulunduğu yolundaki iddialarının mahkemece kuvvetle muhtemel görülmesi lazımdır.
Davacı vekili sözü edilen oturumda senedin zilyedi bulunduğu ve böyle bir senet olduğunu iddia dahi etmemiştir.
Bu nedenle yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan yazılı nedenlerle Mehmet Kütüğün temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine 4.12.1978 gününde oybirliği ile karar verildi.