 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1978/4234
K: 1978/4366
T: 12.10.1978
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İzmir As. 1. Ticaret Mahkemesince verilen 15.3.1978 tarih ve 276/66 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı avukatı tarafından istenmişi ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla bazı nevakısın ikmali için dosya mahalline iade edilmişti. Bu kere dosyadaki ikmalen gelmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin, davalılardan Nurtenin annesi ile evli bulunduğu sıralarda müvekkilinin zaafından yararlanarak 10.10.1975 vadeli 30.000 liralık bir bono alan Nurtenin bu bonoyu diğer davalı Yusufa ciro ettiğini, Yusufun dahi bedelsiz olduğunu bildiği halde senedi aldığını iddia ederek bononun iptalini istemiştir.
Davalı Nurten vekili, Almanyada çalışarak biriktirdiği 30.000 lirayı o zaman annesile evli bulunan dauvacıya ev yapmak üzere borç olarak verdiğini icra takibi sırasında senetteki imzasını inkar eyleyip dolandırıcılık iddiasında bulunduğunu bilirkişi raporu ile imzanın davacıya ait olduğu saptanınca bu davayı açtığını savunmuş davalı Yusuf ise süresinde cevap vermemiştir.
Mahkemece, davacının daha önce imzasını inkar etmesine mukabil bu davada bedelsizlik idiasında bulunduğu, senette bedelin nakten alındığının yazılı olduğu, bedelsizlik iddiasının tanıkla ispat edilemeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı temyiz etmiştir.
Davacı davasında senedin bedelsiz olduğunu ve bu nedenle iptalini istemiş ve sair deliller demek suretiyle de yemin deliline dahi dayanmıştır.
Bu itibarla, ibraz ettiği delillerle davasının ispat edemediği kabul edilen davacının senet lehtarı davalıya yemin teklifine hakkı olduğunun hatırlatılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı olduğu şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarda açıklanan nedenle hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine 12.10.1978 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.