 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1978/6963
K: 1979/2114
T: 09.03.1979
DAVA : Davacı, işkazasında yaralanan sigortalı işçi için yapılan harcamalar üzerine uğranılan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hükmün taraflar avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve tetkik hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici
nedenlere göre davalı işverenin tüm, davacı Kurumun sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacı Kurum, işkazasından dolayı sigortalıya ödediği geçici işgöremezlik
ödeneği ile tedavi masraflarının ödeme ve sarf tarihinden itibaren, işverenin
kusuruna düşen bölümünün tahsiline karar verilmesini istemektedir.Bu tür davalar, ardılık (halefiyet) kuralından kaynaklandığı, sigortalının işkazası sonucu uğradığı zararın, yasanın öngördüğü koşullara bağlı kalınarak öncelikle Kurumca karşılanması ve yapılan yardım oranında sigortalının haklarına arda olan Kurumun bu zarara neden olanlara rücu etmesi sözkonusudur. Yasalara uygun olarak yapılan tedavi giderleri ve işten kaldığı günler için ödenen geçici işgörmezlik ödeneğinin sarf ve ödeme tarihlerinden itibaren muaccel olacağı ve faizin tedavi giderlerinin herbirinin yapıldığı, geçici işgöremezlik ödeneğinin ödendiği tarihlerden başlayacağı kuşkusuzdur.
506 sayılı Yasanın 15.maddesi sağlık yardımlarının gecikmesiz yapılmasını bazı yaptırımlara bağlamış, 13 ve 14. maddeler buyardımın süre ve kapsamını belirlemiştir. Ayni Yasanın 89. maddesinin 5. fıkrası, hesaplanacak geçici işgörmezlik ödeneklerinin işledikten sonra ve haftalık olarak ödeneceğini buyurmuştur.
Bu yasal ve hukuksal açıklamalar karşısında davacı Kurum'un tedavi giderlerini yaptığı ve geçici işgöremezlik ödeneğini eylemli olarak ödediği tarihten itibaren bu zaarı için faiz istemekte haklıdır.
Öbür yandan, dava tarihine kadar işlemiş faizleri, müddeabihe dahil olacağı cihetle dava peşin harcının hesaplanmasında gözönünde tutulması gerekeceği de, ortadadır. 492 sayılı Harçlar Yasasının 32. maddesi gereğince harçlar tamamlanmadan müteakip işlemlerin yapılamayacağı da yasa buyruğu olmakla, mahkemece yapılacak iş; sarf ve ödeme tarihlerinden itibaren dava tarihine kadar işlemiş fazileri hesaplatıp bunlar üzerinde peşin peşin harcın tamamlatılmasından sonra, işlemiş faizleri de belirtip buna göre hüküm vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmakszın, noksan
inceleme ile dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi isabetli sayılamaz.
O halde, davacı, Kurum'un bu yönleri amaçlıyan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının temyiz edenlerden davalıya yükletilmesine 9.3.1979 gününde oybirliğiyle karar verildi.