 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1978/6843
K: 1978/6831
T: 05.10.1978
DAVA : Davacı, davalıya ait pirinç fabrikasında bakım ve onarım kısmında geçen ağır hizmet süresinin tesbitini istemiştir.
Mahkeme, davacının belirtilen işyerinde geçen sürenin %50 karşılığı olan kısmının davacının emekliliğinde nazara alınmak kaydıyla ağır ve tehlikeli hizmet süresi olarak kabulü ile tesbitine karar vermiştir.
Hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
Dosyadaki yazıları, toplanan delillere, mahkemenin kararı 3575 sayılı Yasada sözü edilen işverence verilen tutanak yerine geçeceğine, dava işçi ile işveren arasında sigortalılık süresinin tesbitine ilişkin bulunduğuna göre, görev itirazı yerinde olmadığı gibi, uyuşmazlık çıkarmamış bulunan Sosyal Sigortalar kurumu'na şimdiden husumetin tevcihine gerek bulunmadığından, bu yöne ilişkin temyiz itirazı da yerinde bulunmamaktadır. Ayrıca davacının bu iddia ettiği sürelerin yaşlılık aylığında gözönünde tutulup tutulmayacağını bilmesinde ve davayı açmaktaki hukuki yararı açık bulunduğundan, eda davası açılmadan bu tesbit davasının dinlenemeyeceğine ilişkin itiraz da kabul olunmamıştır.
Ne var ki, her nekadar 3575 sayılı Yasanın 19. maddesinin (C) bendinde anılan işler sayılı ve belirli değilse de, bu işler kendine özgü kavramlardır. Ancak bu işlere çok benzer işler, bu nitelikte vasıflandırılabilir. Yoksa ağır ve tehlikeli işler tüzüğüne, günde ancak 8 saat vaya daha az çalışması gereken kişiler hakkındaki tüzüğe dayanılarak sonuca varılmasında isbet yoktur.
Öbür yandan, 375 sayılı Yasa ile kurulu "Askeri Fabrikalar Tekaüt-Muavenet Sandığı kanunu 991 sayılı ve 31.1.1968 yürürlük tarihli Kanunla, Sosyal Sigortalar Kurumu'na devredilmiş bulunmaktadır. Mahkemenin hükmüne esas tuttuğu bilirkişi raporu bu hususu gözönünde tutmadan, 3575 sayılı Yasanın yürürlükten kalktığı tarihten sonra geçen hizmetleri dahi bu Yasanın 19. maddesinin (c) bendine göre değerlendirme yoluna gitmişlerdir ki bunun usul ve yasaya aykırılığı açıktır.
Bundan başka günlük bazı çalışmaları karma çalışma olarak niteliyerek Yasanın anılan madde çerçevesinde değerlendirmelerinde de isabet bulunmamaktadır.
O halde, davalının bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 5.10.1978 gününde oybirliğiyle karar verildi.