 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1977/703
K: 1978/404
T: 31.05.1978
DAVA : Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (Kırıkkale Asliye Hukuk Mahkemesi)nce davanın reddine dair verilen 22.12.1976 gün ve 1817-1116 sayılı kararın incelenmesi davacı Mehmet tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 2. Hukuk Dairesi'nin 22.2.1977 gün ve 1339-1505 sayılı ilamıyla, (Terk sebebine dayanan boşanma davasının red edilebilmesi için birlikten ayrılmanın haklı sebebe dayanması yeterli olmayan, kanunca kararının mümkün bir sebeple ihtara uyulmaması gerekir. İsbat yüküde davalıya düşer.
Kadın yararına nafaka takdir edilmiş olması, ihtara uymamak için gerekçe yapılamaz. Bu bakımdan yukarda yazılı ilkeler çercevesinde tarafların delilleri toplanıp sonucuna göre hüküm tesisi icabeder) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : İhtar nedenine dayanan boşanma davasının reddedilmesi için ihtara haklı nedenle uyulmadığının gerçekleşmiş bulunması zorunludur. Bunrada önemli olan husus davalı kadını evden haklı nedenle ayrılmış bulunması değil haklı nedenle ayrıldıktan sonra ihtar üzerine eve dönmemesinin de yani ihtara uymamanın da haklı nedene dayanmasıdır. Bu itibarla müşterek evden haklı nedenle ayrılmış olmayı sabit gösterecek olan nafaka ilanının, ihtara da haklı olarak uyulmadığının delili olarak kabul edilemez. O halde mahkemece Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarını kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen sebeplerden dolayı HUMK.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 31.5.1978 gününde oybirliğiyle karar verildi.