506 sayılı Yasaya aykırı olarak sigorta prim bordrolarını vermemekten sanık ( F ) hükümlülüğüne ve 1.000 lira ücreti vekaletin sanıktan alınıp katılana verilmesine dair ( İstanbul 2. Asliye Ceza Mahkemesi )nden verilen 24.5.1977 gün ve 303 sayılı hüküm katılan vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesince isteme aykırı olarak 12.9.1977 gün ve 2702 sayı ile onanmıştır.

Onamaya ilişkin karara karşı C. Başsavcılığınca özel daire kararının kaldırılarak yerel mahkeme hükmünün bozulmasına karar verilmesi isteğini kapsayan 17.10.1977 gün ve 72 sayılı itiraz yazısı ile dosya, 1. Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

506 sayılı Yasaya aykırı davranışta bulunmaktan sanık ( F )nin 506 sayılı Yasanın 140/B ve T.C.K.nun 72. maddesince toplam 2.100 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına ve 1.000 lira maktu ücreti vekaletin sanıktan alınıp katılan idareye verilmesine ilişkin hükmü, katılan vekilinin temyizi üzerine özel daire: ( vekalet ücretinin müdahale tarihi yerine karar tarihinde yürürlükte bulunan tarife üzerinden tayini, temyiz edenin sıfatı ile temyizin kapsamına göre bozma sebebi sayılmadığı gerekçesiyle tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak onamıştır.

C.Başsavcılığı 17.10.1977 gün ve 72 sayılı itirazında, özel olarak; Ceza Genel Kurulunun 5.7.1976 gün ve 291/507 sayılı ilamında belirtildiği üzere C.M.U.K.nun 294 ve 360. maddeleri hükümlerinin şahsi davalarda da uygulanacağı ve 367. maddeye göre de katılma isteğinin kabul edilmesi halinde davaya katılan kimsenin şahsi davacının haiz olduğu haklardan yararlanacağı ve bu nedenle C. Savcısının kanun yoluna başvurması gibi hükmün sanık yararına bozulabileceğini ve 5.3.1941 gün ve 50/7 sayılı İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu Kararına göre avukatlık ücretinin muhakeme ve masraflarından olduğunu belirterek katılanın temyizi üzerine hükmün ücreti vekalete ilişkin uygulama yanlışlığının sanık lehine bir bozma nedeni kabul edilmesinin gerektiği görüşü ile itirazın kabulünü ve özel daire onama kararının kaldırılmasını, katılan kurum vekiline verilen 1.000 lira ücreti vekaletin 800 liraya indirilmesi suretiyle hükmün C.M.U.K.nun 322. maddesince düzeltilerek onanmasını istemiştir.

Vekalet ücreti 29.5.1957 gün 4/16 sayılı İçtihadı Birleştirme kararına göre yargılama giderlerinden sayılmakta ve mahkemesince re'sen hükmedilmesi gerekmekte ise de, Ceza Genel Kurulunun 24.2.1975 gün ve 37/32 sayılı kararında belirtildiği gibi bu hal avukatlık ücretinin kişisel hak olma niteliğini değiştiremez. Bu itibarla vekalet ücretinin yargılama giderinden olması sebebiyle mahkemece re'sen nazara alınması gerekirse de, aynı zamanda kişisel hak teşkil eden bu yönden hükmün bozulması ilgilinin keyfiyeti temyizen ileri sürmesine bağlıdır.

Yine genel kurulun 7.2.1972 gün ve 447/72 sayılı ve 7.6.1971 gün ve 497/209 sayılı kararlarında açıkça gösterildiği üzere vekalet ücretinin yargılama gideri olarak kabulü gerekmekle beraber bu ücretin aynı zamanda şahsi hak niteliği vardır. Bu nedenle şahsi hakkı hedef tutan bir temyiz sebebi ileri sürülmemiş ve re'sen görülecek sair sebeplerden dolayı hükmün bozulması istenmemiş ise, kişisel hakkı kapsayan bir temyiz yok sayılır. Bu halde kişisel haktan ve bu nitelikte bulunan vekalet ücretinden lehe veya aleyhde temyiz incelemesi yapılamaz.

Her nekadar C.Y.U.K.nun 294. maddesi, C. Savcısının sanık aleyhine kanun yoluna başvurması halinde hükmün sanık lehine de bozulabileceğini kabul etmiş ve aynı yasanın 360/3, 367. maddeleri bu kuralı müdahil davacının temyizlerinde de geçerli saymış ise de, 294. madde kişisel hak yönünden temyiz yetkisi bulunmayan C. Savcılarının kanun yoluna başvurmalarına ilişkin olup, kişisel haktan yapılacak temyizleri kapsamamasına ve 5.3.1941 gün ve 50/7 sayılı İçtihadı Birleştirme kararında da açıklandığı gibi müdahilin temyizi şahsi hakkına inhisar etmeyip, aleyhe olmak üzere kamu hukukuna taalluk ettiği takdirde, temyiz olunan hükmün lehe de tadil ve bozulabileceği kabul edilmiş olmasına ve esas yönünde aleyhe yapılan bir temyiz üzerine kişisel hakka girilemeyeceğine göre, kişisel hak niteliğindeki vekalet ücretinden lehe inceleme yapılması düşünülemez.

Bu nedenle özel dairenin temyizin kapsamını nazara alarak vardığı sonuç yasaya uygun olup itirazın reddine karar verilmesi gerekmektedir.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle itirazın REDDİNE, gereği için dosyanın C.Başsavcılığına gönderilmesine 12.12.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972