DAVA : Yedieminlik görevini kötüye kullanmaktan sanık (M) nin yapılan yargılaması sonunda; beraatine ilişkin (Yenimahalle 1. Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 1.6.1976 günlü hüküm, katılan vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince incelenerek, 22.9.1976 gün ve 5467/5648 sayılı ilamıyla bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeyi kapsayan 20.12.1976 gün ve 429/529 sayılı son hükmün Yargıtayca incelenmesi katılan vekili tarafından istenilmiş, koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C. Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 22.2.1977 gün ve 4/969 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Yedieminlik görevini kötüye kullanmaktan sanık (M) nin beraatine ilişkin hükmü Özel Daire; ilk önce masraf ve ücret talep etmeksizin, kocasının borcundan dolayı haczedilen eşyalarla ilgili olarak yedieminliği kabul eden ve satış ilanı tebliğ varakası münderecatına göre satış gününden haberdar bulunduğu anlaşılan sanığın; suçu sübuta erdiği halde beraatine karar verilmesi isabetsizliğinden bozmuş; mahkeme ise bazı gerekçelerle evvelki hükümde direnmiştir.

Dosyaya, delillere ve kabule göre, sanığın kocasına ait 799.050 lira borcuna karşılık evindeki 33.000 lira değerindeki ev eşyası icra marifetiyle haczolunarak 1.10.1975 günlü tutanakla sanık (M) ye kanuni ihtarat yapılıp teslim edilmiştir. Sanık tutanak kapsamına göre bir ücret ve masraf istememiştir. Mahcuz malların 11.11.1975 günü satılacağı, satış yerinde hazır bulundurması, aksi halde hakkında cezai kovuşturma yapılacağı sanığa 28.10.1975 gününde bizzat tebliğ olunmuştur.

Satış günü ve saatında satış yerine gidilmiş, yediemin sanık (M) nın mahcuz malları getirmediği anlaşılarak evine uğrayıp kapısı çalınmış ve fakat kapı açılmamıştır. Sanık hasta olup 10 gün istirahatlı bulunduğuna ilişkin Yenimahalle Hükümet Tabipliğinin 5.11.1975 günlü raporunu ibraz etmiştir.

Olayın yukarıda açıklanan oluşuna göre sanık Yediemin (M) nin yaptığı yedieminlik hizmeti karşılığında bir ücret verilmediği gibi, değeri 33.000 lirayı bulan ev eşyasının satış yerine götürülmesi için bir taşıma masrafının ödenmediği de anlaşılmaktadır. İ.İ.K.nun 59. maddesinde takip masrafları borçluya aittir. Alacaklı, yapılmasını talep ettiği muamelenin masrafını peşin verir, vermezse talep hükümsüzdür kuralı ile yediemin için ücret ve masraf verilmesinin yasal bir zorunluk olduğunu göstermektedir. Yediemin sanığa yapılan tebligatta "mahcuz malları 11.11.1975 günü satılacağı satış yerinde bulundurması" bildirilmiş ise de mahcuz malların bulunduğu yer dışındaki mahalle taşınmaları için herhangi bir masraf verilmemiştir.

Bu itibarla katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle direnme hükmünün onanmasına karar verilmelidir.

Çoğunluk kararına katılmayan üyeler ise; özel daire bozması yönünde oy kullanmışlardır.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, direnme hükmünün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak ONANMASINA, depo parasının gelir yazılmasına, 14.3.1977 gününde gerekli yasal çoğunluk sağlanamadığından 28.3.1977 gününde yapılan ikinci müzakerede yarıdan bir fazlayı geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972