DAVA : Kasten (İ)yi öldürmekten sanık (M)nin hükümlülüğüne dair Keskin Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 19.10.1976 gün ve 157/99 sayılı hüküm sanığın temyizi üzerine yargıtay 1. Ceza Dairesince incelenerek 28.12.1976 gün ve 3607/4175 sayılı ilamıyla bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeyi kapsayan 24.2.1977 gün ve 15/8 sayılı son hükmün re'sen temyize tabi olup, sanık tarafından temyizen incelenmesi ve koşuluda da yerine getirilmesi üzerine dosya C.Başsavcılığının hükmün onanması istemini bildiren 1.4.1977 gün ve 1/1302 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : Ceza Genel Kurulunda duruşmalı inceleme yapılacağına dair CMUK.nun bir hüküm bulunmadığından sanığın buna ilişkin isteğinin oybirliğiyle reddine karar verilerek dosya incelendi :

Adam öldürmekten sanık (M)nin TCK.nun 448, 59, 31, 33, 36, 40. maddeleri gereğince mahkumiyetine ilişkin hükmü özel daire sanığın kızkardeşi ile evli bulunan mağdur Osman aralarında geçimsizlik nedeniyle karısını boşayacağına gelip almaları için haber göndermesi üzerine mağdurla sanığın ard arda Osman'ın evine geldikleri sırada aralarında çıkan münakaşada mağdur İbrahim'in diğer mağdur Osman'ı dövmeye başlaması sırasında aynı yere gelen maktulün bu dövmeye mani olmaya çalıştığı sırada sanık (M)nin de araya girmesi ve kavgayı önlemeye çalışan İsmail'e (S....) sözü edilen hakareti ettiği, bu hakaret sözü üzerine de maktul İsmail'in kendisine söven sanığı tokatlamak suretiyle, hakaret eylemesinden daha ağır olan müessir fiilde bulunduğu, sanığın da kendisini tokatlayan maktulü bıçıklayarak öldürdüğü ifadeleri hükme dayanak yapılan şahadet, özellikle olay yerinde bulunan tarafsız şahit köy imamı (O.G.)nin beyanlarından anlaşılmakta sanık (M) lehine TCK.nun 51/1 ile indirmeyi gerektiren bu haksız hareket dikkate alınmadan yazılı şekilde uygulama yapılması yasaya aykırı olduğu nedeniyle bozmuş mahkeme ise; önce maktule hakaret ederek ilk haksız harekette bulunmuş olan sanığın müessir fiile maruz kalmasının kanuni indirme sebebi teşkil etmeyeceği ancak bu halinin takdiri indirmeye yol açabileceği bu maddenin de uygulanmış bulunduğu... vs. ile önceki hükümde direnmiştir.

1) Dosyaya, toplanan delillere şahadet ve savunmaya göre; sanığın kızkardeşi ile evli bulunan mağdur Osman aralarındaki geçimsizlik nedeniyle karısını boşayacağını gelip almalarını haber göndermesi üzerine olay yerine gelen taraflar arasında çıkan münakaşada (İ) kardeşi Osman'ı dövmeye başlaması sırasında aynı yere gelen maktulün bu dövmeye mani olmaya çalıştığı esnada sanık (M) nin de oraya geldiği ve (biz bacımızı teskin etmeye geldik) dediği, maktulün ise (Böylemi teskin edilir) diye karşılık verdiği sanığın da (S... ol buradan git) sözü ile hakaret ettiği, bunun üzerine maktulün de (sen bizi kendi evimizden mi kovuyorsun) diyerek kendisine söven sanığı tokatlamak suretiyle müessir fiilde bulunduğu bu nedenle bir tarafta maktul İsmail ve kardeşleri İbrahim ve Osman, diğer tarafta da sanık (M) ve kardeşi Ali olmak üzere çıkan kavgada sanık (M) nin maktulü bıçaklayarak öldürdüğü anlaşılmaktadır.

Olayın oluşu yönünden mahkeme ile özel daire arasında bir uyuşmazlık yoktur. Çözümlenmesi gereken husus, sanığı bu suçu işlemeye iten müessir fiilin sanık lehine kanuni tahfif sayılıp sayılamıyacağı hususundan ibarettir.

Öldürme olayına tekaddüm eden anlarda vukua gelen hakaret fiili ile buna tepki olan müessir fiil arasında açık bir nisbetsizlik bulunduğunun başka bir deyişle müessir fiilin hakaret eyleminden daha ağır olduğunun kabulü icabeder. Gerçi TCK.nda her iki suça ait cezalar farklı, ise de, hakaret fiilleri karşılıklı olduğu takdirde icabına göre iki taraf veya hangi tarafın sebebiyet verdiği nazara alınarak yalnız biri hakkında ceza iskat edilebildiği halde, şahsı hakkında müessir fiil kullanılmasından dolayı hakaret eden kimsenin haraketinin cezayı müstelzim olmadığı TCK.nun 485. maddesinde öngörülmüştür. Görülüyor ki hakaret eden kimseye hakaretle mukabelede bulunulması halinde sebebiyet verme şartına muallak olarak ceza iskat edilebildiği halde, müessir fiile maruz kalan kişinin hakarette bulunması hali mutlak surette cezayı müstelzim değildir.

Bu durum karşısında mahkemenin Özel Daire bozma ilamına uyarak sanık lehine TCK.nun 51/1. maddesinin uygulanması gerekirken yazılı gerekçe ile evvelki kararında direnmesi yasaya aykırı görülmüştür.

Bu itibarla sanığın temyiz itirazlarının kabulü ile direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.

2 - Çoğunluğa karşı olan görüş ise; oluşa ve gerekçeye göre mahkemenin kabulü isabetli olduğundan direnme hükmünün onanmasına karar verilmesi gerektiği yolundadır.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle tebliğnamedeki isteğe aykırı olarak re'sen de temyize tabi olan direnme hükmünün BOZULMASINA 26.4.1977 tarihinde yasal çoğunluk sağlanamadığından 16.5.1977 gününde yapılan 2. müzakarede yarıdan bir fazlayı geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972