DAVA: Davacı, noksan ödenen kıdem tazminatının tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, sabit olmayan davayı redetmiştir.

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR:

1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bent dışında kalan temyiz itirazı yerinde değildir.

2- Davacının değerlendirme personeli olarak parça başına ücret almak suretile çalıştığında uyuşymazlık yoktur. Gerçekten önceki uyglumalara ve gerekse 1475 sayılı iş Kanununun 1927 sayılı Kanunla değişik 14. maddesini 10. fıkrası hükmüne göre, parça başına çalışmalarda kıdem tazminatının hesabında, işçiye bir yıllık süre içide ödenen ücretin o süre içinde çalışılan günlere bölünmesi suretiyle bulunacak ortalama ücretin esas tutulacağı yazılıdır.

Davacının değerlendirme personeli olarak yılın sezon boşluğuna isabet eden bazı aylarında çalışmadığı, diğer aylarda da çalışmasının değerlendirme gün sayısı ile sınırlı olduğu anlaşılmaktadır.

Ancak, toplu iş sözleşmesinin 36/a maddesile değerlendirme personeli için her sezon (1) yıl kabul edilmiştir.

Buna mukabil sözleşmenin aynı maddesinde, beher yıl için ödenecek 1.5 aylık kıdem tazminatı 3000 lira ile sınırlandırılmıştır. Fakat böyle bir sınırlandırma işçi aleyhine olduğu hallerde geçersizdir.

Zira, kıdem tazminatının hesabında 1475 sayalı İş Kanununun 1927 sayılı Kanunla getirilen 14. maddesinin 13. fıkrası dışında kanunda bir sınırlaycı hüküm yoktur.

Şu durumda yapılacak iş, daimilik arzeden sosyal yardımlar da dahil olmak üzere davacıya bir yıllık süre içinde ödenen ücreti her sezon bir yıl kabul edildiğinden ve beher yıl için ödenecek kıdem tazminatı ay olarak tayin olunduğunda oniki aya bölmek ve bu suretle bulunacak aylık ücrete göre yasada öngörülen azami sınır aşılmamak, toplu iş sözleşmesinde yazılı 3000 liradan da aşağı olmamak kaydiyle her sezon için 1,5 aylık tutarında kıdem tazminatı hesaplamak, bulunacak miktar davalının ödediği miktarı geçmediği takdirde şimdiki gibi karar vermek, fazla olduğu takdirde ise aradaki farka hükmetmekten ibarettir.

Mahkemenin, bilirkişinin yukarda izah edilen bir hasep şeklini içermeyen, toplu iş sözleşmesindeki 2000 liraklık sınırlamayı nazara alarak yaptığı hesap neticesine göre davayı reddetmiş olması yasaya aykırı olup bozmayı gerektirimiştir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın 2. bente gösterilen sebepten davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.06.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972