 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1977/14802
K: 1977/16124
T: 08.11.1977
DAVA : Davacı, 11 - 12 saatleri arasında uygulanan bir saatlik kanun dışı grev dolayısıyla imalat zararının hafta tatili gündelikleri ve sosyal sigorta primi hissesinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, hüküm altına alınan miktarı davalı sendikaya yüklemiş diğer davalılar hakkındaki isteğe ise ilamda yazılı olduğu şekilde karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, işyerinde çalışan işçilerinin bir saatlik kanun dışı direnişe geçmeleri nedeniyle 275 sayılı Yasanın 29/2. maddesine göre uğradığı zararların ödetilmesini, işçi teşekkülünden, teşekkül başkanından ve işyerindeki sendika temsilcileri işçilerden istemiştir.
Mahkeme, Medeni Yasanın 48. maddesini gözönüne alarak sendikayı mahkum etmiş, diğer davalılar hakkındaki davayı reddetmiştir.
Temsilci işçilerde dava edildiğine göre, davalı sendikanın görev itirazı yerinde değildir. Sendika genel başkanının 24.12.1975 tarihli üç sayfadan ibaret bildirisnde açıklanan nedenlerle işyerinde bir saatlik uyarı direnişi yapıldığ ve bunun gerek prosedür ve gerekse esas yönünden 275 sayılı Yasa ile bağdaşmadığı ve davalı sendikanın yetkili organlarınca alınmış bir karar bulunmadığı anlaşılmaktadır.
1 - Medeni Yasanın 48. maddesinde, herne kadar tüzel kişinin iradesinin organları vasıtasıyla ifade olunacağı ve organların hukuki tasarufları veya diğer herhangi bir fiilleriyle tüzel kişi ilzam edecekleri hükme bağlanmış ise de; bu hükümdeki organlardan maksat hukuki tasarruflara veya fiillere yetkili organlardır. diğer bir deyişle, yetkili organ tarafından yapılmıyan tasarruf ve fiiller tüzüğünde özel hüküm yoksa tüzel kişiyi ilzam etmez.
Diğer taraftan 275 sayılı Yasanın 29. maddesinde de kanu dışı grev işçi teşekkülünce kararlaştırılmamışsa zararın katılan işçiler tarafından karşılanacağı öngörülmüştür.
Davalı sendikanın yetkili organı tarafından alınmış sözü edilen direnişle ilgili bir kararın varlığı kanıtlanamadığına göre, sözü edilen maddeye dayanılarak tüzel kişinin mahkum edilmesi yasaya aykırıdır.
2 - Kabule göre ise, davacı, zararları arasında direniş süresinde isabet eden ihtiyariyle ödediği bir sattlik işçi ücreti ile hafta tatili ve Sosyal Sigortalar primi işveren hissenini istemiştir. Oysa, Borçlar Kanununun 62. maddesinde borçlu olmadığı şeyi ihtiyarı ile veren kimse hataen kendisini borçlu zannederek verdiğini isbat etmedikçe onu istirdat edemez hükmü yer almıştır.
Mahkemenin bu kalem istekleri karar altına alırken sözü geçen yasa hükmünü gözönünde bulundurmaması da yanlıştır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA 8.11.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.