 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Ceza Dairesi
E: 1977/6961
K: 1977/7050
T: 08.12.1977
DAVA : (Y) nin sevk ve idaresinde olan motorsikletle giderken yaya kaldırımına yaklaşarak (T) nin çantasını gasbetmekten sanık ve tutuk (S) hakkında yapılan duruşma sonunda : Suçu usulen sabit olduğundan TCK.nun 495/1, 522, 54/3, 59. maddelerine tevfikan dört yıl yedi ay ağır hapsine dair İzmir 2. Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 23.6.1977 tarihli hükmün temyizen tetkiki sanık tarafından istenilmiş ve para depo edilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı yüksek makamından bozma isteyen 16.11.1977 tarihli tebliğname ile 21.11.1977 tarihinde daireye gönderilmekle okunarak gereği düşünülüp görüşüldü:
KARAR : Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan delillere, gerekçeye ve takdire göre sanığın sübuta ilişen temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında uygulanan TCK.nun 495. maddesi yağma suçunu Menkul bir malın zilyedini ve cürüm mahallinde bulunan bir başkasını cebir ve şiddet kullanarak veya şahsen veya malen büyük bir tehlikeye düşüreceği beyanı ile tehdit ederek o malı teslime yahut o malın kendi tarafından zabıtına karşı sükut etmeye mecbur kılarsa şeklinde tarif etmiştir.
Bu tarife göre suçun teşekkülü için sanığın taşınabilir malı elinde bulunduranı veya suç yerinde bulunan bir başkasını cebir ve şiddet veya tehdit ile elindeki malı teslime veya kendisi tarafından alınmasına karşı susmaya mecbur etmesi gereklidir.
Mahkemenin de kabulü veçhile sanığın sübut bulan eylemi mağdurenin yaya kaldırımda elinde çantası olduğu halde beklemekte iken beraat eden diğer sanık (Y) nin sevk ve idare ettiği motorsikletin arkasına binmiş olan sanığın mağdurenin yanından geçerken çantasını kaptığı çanta sapının o anda mağdurenin elinin parmağına dolanmış olması ve motor sürücüsünün de motoru sürmeye devam etmesi nedeniyle sağ elinde, dördüncü parmak birinci falanks kırığı meydana getirmesi sonucu götürebildiği, meydana gelen eldeki arızanın mağduru çantayı vermeye zorlamak için sanığın iradesine dahil bulunmadığı, diğer deyimle sanığın çantayı kapıp kaçarken meydana gelen olayın sanık tarafından önceden tasarlanmış bir irade ve kasdın eseri olmayıp fiilin icrası sırasında sanık tarafından alınması kastolunan çantanın mağdurenin parmağına takılı olması sebebiyle kolaylıkla çıkmamasından ileri geldiği, mağdurenin mukavemetini bertaraf etmek için kullanılması gereken cebir, şiddet ve tehditten sayılmayacağı ve bu suretle sanığın taayyün eden eylemi çalma suçunun teşkil ettiği halde gasp suçu olarak kabul ve yazılı madde ile ceza tayin edilmesi,
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğname uyarınca BOZULMASINA ve depo parasının geri verilmesine ve bozma nedenine ve tevkif tarihine göre sanık hakkındaki tevkif kararının kaldırılmasına başka suçtan hükümlü veya tutuklu değilse salıverilmesi için C. Başsavcılığına müzekkere yazılmasına 8.12.1977 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.