 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Ceza Dairesi
E: 1977/6715
K: 1977/6853
T: 30.11.1977
DAVA : (E) ye cebir ve şiddet kullanarak çay toplamaya sokmayarak, emlak ve arazisinden istifade etmeye engel olmaktan sanık (C) ve (K) ve (H) haklarında yapılan duruşma sonunda : Suçları usulen sabit olduğundan TCK.nun 515/1. maddesine tevfikan ve takdiren 7'şer gün hapis ve 75 er lira ağır para cezalarıyla mahkumiyetlerine ve 186 lira yargılama giderlerinin sanıklardan ayrı ayrı tahsiline dair Rize Asliye Ceza Mahkemesi'nden verilen 20.9.1977 tarihli hükmün temyizen tetkiki sanıklar tarafından istenilmiş ve para depo edilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığı yüksek makamından bozma isteyen 7.11.1977 tarihli tebliğname ile 14.11.1977 tarihinde daireye gönderilmekle okunarak gereği düşünülüp görüşüldü :
KARAR : TCK.nun 522. maddesinin uygulanmamasında istifadesine mani olunan gayrimenkulün değeri yerine toplanan çay bedelinin esas alınmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
1 - TCK.nun 515. maddesinde yazılı suçun gerçekleşmesi için emlak ve arazinin zilyedi şahsın bu emlak ve arazi üzerinde zilyetliği yönünden şüphe bulunmaması gerekir. Nitekim kanunun bir şahsın emlak ve arazisinden bahsetmesi bu anlamı açıklamak için öngörülmüştür. 11.5.1977 tarihli keşif tutanağına göre dava konusu bir dönümlük yer üzerindeki çay mahsulünün sanıklar tarafından toplanmasından doğan bir anlaşmazlık bahse konu olup bu yerin hisseli bulunan daha büyük bir arazi içinde olduğu ve mirasçılar arasında belli sınırları kapsayan bir bölüşmenin mevcut olmadığı anlaşılmasına göre sanıkların eylemlerinde TCK.nun 515. maddesindeki suç unsurları gerçekleşmediğinin düşünülmemesi,
2 - Suçun müştereken işlenmiş olduğu kabul edilmesine göre mahkeme giderlerini sanıklardan müteselsilen tahsili yerine ayrı ayrı tahsiline karar verilmesi,
3 - Davanın açılmasından sonra asker olduğu anlaşılan sanık H'nin askere sevk ve terhis tarihleri tesbit edilerek neticesine göre hakkındaki davanın terhisine kadar tehiri gerekip gerekmediğinin düşünülmemesi,
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş ve sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle tebliğname uyarınca BOZULMASINA, depo paralarının geri verilmesine 30.11.1977 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.