 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Ceza Dairesi
E: 1977/5127
K: 1977/5665
T: 13.10.1977
DAVA : (M) nin yolunu keserek silah tehdidi ile parasını gasbetmekten sanık ve tutuklu (H) ve (M.D.) haklarında yapılan duruşma sonunda : Suçları usulen sabit olduğundan hareketlerine uyan TCK.nun 497/2, 59, 525, 31, 33. maddelerine tevfikan ve neticeden 16'şar sene 8'er ay ağır hapislerine ve cezaları kadar genel güvenlik gözetimi altında bulundurulmalarına, müebbeden kamu hizmetlerinden memnuniyetlerine ve cezaları zarfında kanuni kısıtlılık halinde tutulmalarına dair Erciş Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 14.6.1977 tarihli hüküm re'sen temyize tabi olmakla beraber duruşmalı olarak temyizen incelenmesi sanıklar tarafından da istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığı yüksek makamından onama isteyen 5.8.1977 tarihli tebliğname ile 12.8.1977 gününde daireye gönderilmekle dosya incelendi, gereği düşünüldü :
KARAR : Dosya ve duruşma tutanakları münderecatına toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli, delillere, gerekçeye ve hakimler kurulunun takdirine göre sanıkların sübuta ilişen temyiz itirazları ile vekillerinin duruşmalı inceleme sırasında ileri sürdüğü yine bu yöne matuf savunmaları yerinde görülmemiştir. Ancak :
Yağma suçunun yol kesme suretiyle işlendiğinin kabulü için eylemin yalnızca yol üzerinde gerçekleştirilmiş bulunması yeterli olmayıp suçun mağdurun yoldan geçmesi beklenmek suretiyle tasarlanarak işlenmiş olması ve geçiş özgürlüğü kısıtlanıp önünün kesilmiş olması da gerekeceği gözetilmeden münhasıran müştekinin yolunun kesildiğine dair zan ve tahminden ileri gitmeyen beyanına dayanılanarak sanıklar hakkında TCK.nun 495/1. maddesi yerine 497/2. madde ile ceza tayini,
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş ve sanıkların temyiz itirazları ile sanıklar vekilinin duruşmalı inceleme sırasında ileri sürdüğü savunmalar bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle ceza miktarı yönünden resen de incelemeye tabi tutulan hükmün bu nedenle BOZULMASINA 13.10.1977 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.