 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1977/606
K: 1977/907
T: 03.02.1977
DAVA : (C) ile (V) arasındaki şahsi münasebet tesisi davasının yapılan muhakemesi sonunda görev yönünden davanın reddine dair verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmekle evrak okunup gereğ görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Taraflar evli olup, fiilen ayrı yaşamaktadırlar. Davacı koca, müşterek çocukları (G)'nin davalının yanında bulunduğunu ve görmesine eşinin engel olduğunu ileri sürerek çocukla kendisi arasında kişisel ilişki (şahsi münasebet) kurulmasını istemiştir.
Boşanma sırasında veya boşanma ya da ayrılık kararında sonra ana baba ile çocuklar arasında kişisel ilişkiyi düzenleme görevi Asliye Hukuk Mahkemesine ait (Mk. 137, 148) olmakla beraber, tarafların fiilen ortak hayatı tatil etmiş (ortadan kaldırmış) olmaları hali için kanunda bir açıklık yoktur.
Her ne kadar sulh hakimine bazı görevler verilmiş ise de (MK. 161, 163k, H.U.M.K. 8,500) verilen görev, birliği ayakta tutmak ve yürütmek, eş ve çocuklar içn nafaka vermek ayrı mesken edinmek gibi tedbirleri almaktan ibarettir.
Eşlerin zıtlaşalarak fiilen yanında bulundurdukları çocukların öteki tarafça görülmesine engel oma yolundaki davranışlarını önlemek ve buna çözüm bulmak, "aile birliğini koruma" kapsamına girmez. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 8.11.1967 günlü 245/512 sayılı kararında da öngörüldüğü gibi ortada bir kanun boşluğu söz konusu olup hakimin bunu doldurması ve kişisel ilişkiyi düzenlemesi gerekir.
Sulh hakimine özel görev verilmediğine göre genel kuruldan ayrılmak mümkün değildir. Öyle ise düzenleme asliye hukuk hakimine aittir. Bu bakımdan verilen görevsizlik kararı doğru olmakla temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA 3.2.1977 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
