 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
2. Hukuk Dairesi
E: 1977/5720
K: 1977/6550
T: 29.09.1977
DAVA : (Z. Ç.) ve (H. Ö.) ile (T. O.) arasındaki tenkis davasının yapılan muhakemesi sonunda davanın reddine dair verilen hüküm davacılar tarafından temyiz edilmekte evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Mahkemece dava, hak düşürücü süre yönünden red edilmiştir. Oysa, MK.nun 513. maddesinde yer alan süre hak düşürücü olmayıp zamanaşımına ilişkindir. Onun için mahkemenin nitelemesi yanlıştır.
MK.nun 5. maddesi delatiyle BK.nun 140 maddesi gerğince zamanaşımı re'sen gözetilemez.
Davalı taraf 6.9.1973 tarihli dilekçe ile zamanaşımı def'inde bulunmuş, davalı savunmanın genişletilmesine karşı koymamıştır (HUMK. 202). Öyle ise zamanaşımı def'ini incelenmesi gerekir.
Miras bırakan 12.1.1965 gününde ölmüş, dava ise beş yıllık mutlak zamanaşımı süresi geçtikten sonra 21.1.1973 de açılmıştır. O halde zamanaşımı def'i yerinde bulunduğundan, davanın reddi sonucu itibariyle kanuna uygun olup temyiz itirazlarınır reddi ile hükmün ONANMASINA ve onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine 29.9.1977 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.