 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1977/9080
K: 1977/10225
T: 11.10.1977
DAVA : Taraflar arasındaki davada :
Davacı tapulu taşınmazın davalıların müdahalesinin önlenmesin talep eder.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda; önceki keşifler kifayetsiz bulunarak yeniden keşif için davacı vekilin keşif avansı yatırmak için verilen kesin mehle riayet olunmadığından davanın reddine dair verilen karar süresinde davacı vekilince temyiz edilmekle dosya incelenip gereği düşünüldü :
KARAR : Mahkemece 800 liralık keşif avansını yatırmak üzere davacıya kesin olmak kaydiyle "bir" kez mehil verilmiş ve süreye riayet edilmediği için dava reddedilmiştir.
Ara kararın sürenin "ne zaman " sona eraceği kosunda açıklık ve kesinlik yoktur. Hukuk Usulü muhakemeler kanun 163. maddesine dayanılarak hakim tarafından süre tayini öngörülen durumlarda sürenin hangi tarihte sonaereceği husususun kararda açıkça belirtilmesi işin sağlam bir takvime bağlanması gereklidir.
Ayrıca davacıdan oldukça önemli bir miktar tutan keşif giderin derhal yatırabilmesi mümkün olup olmadığı ve parasal olanakları hemen bir ödemeyapmağa elverişli değilse ne kadar zamana ihtiyacı sorulmak suretiyle uygun bir mehlin tayin edilmesi lüzumlu olduğu gözden uzak tutumamalıdır. Hakim kararlarında yasa kadar hayat ve gerçeğe beşeri icaplara yer vermek "incancıl olmak zorunluğundadır.
keşif ile ilgili bütün hazırlıklar tamamlanmadan ve daha bir sürü nedenle para yatırılsa bile keşfin derhal yapılması mümkün olmadığı açıkca belli iken sırf paranın depo edilmediği gerekçesiyle davanın reddedilmesi olağan koşullara davranışlara ters düşen isabetsiz bir yargısal takdir ve tasarruf şeklidir.
Şöyleki : Dava 1968 yılında açılmış yargılama 9 yıl sürmüş uyuşmazlık müzminleşmiştir. Keşif masrafı ile ilgili tarafından belirli süre içinde ödense bile hakimin derhal keşif yapması ve uzayan uyuşmazlığın bitirmesi mümkün olmadığı dosyadan açıkca anlaşılan hallerde 163. maddeyi amacına ve anlamına ters düşün bir uygulama aracı gibi kullanmak davayı yasal ve geçerli bir sebepten çok adeta bir bahaneye dayanarak reddetmek mümkün değildir.
Yukarıda sözü edilen maddenin amacına aykırı düşecek şekilde mehil tayin edilmesi ve bu mehile riayet edilmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi doğru olamadığından hükmün bu nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin harcın iadesine 11.10.1977 tarihindeoybirliğiyle karar verildi.