 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1977/1764
K: 1977/1788
T: 25.02.1977
DAVA : Taraflar arasındaki davada;
Davacı, kendisine ait 624 parsele sahip olması gereken 144 m2 lik bir kısım yerin davalı köy tüzel kişiliği adına tesbit olunan 629 parsele dahil edildiğinden bahisle bu kısmın 629 parsele ifrazı ile adına tesciline karar verilmesini talep eder.
Davalı, bu konuda taraflar arasında kesin hüküm mevcut olduğunu savunur.
Mahkeme, davacıya davasını isbat için verilen kesin mehile rağmen hiç bir delil getirmediğinden davanın isbatlanamaması nedeniyle reddine karar vermiştir.
Bu karar süresinde davacı vekili tarafından temyiz olunmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü:
KARAR : Hakim, millet adına hükmetmek yetkisi olan bir kişidir. Hüküm, emir ve ferman niteliği taşıyan, ilgili tarafından her halde uyulması lazım gelen bir tasarruftur. Hükmün yerine getirilebilmesi için konu ve amacının ne olduğu tereddüde ve tartışmaya yer vermeyecek derecede açık ve kesin olarak belirtilmesi gereklidir.
Mahkemelerin ara kararları ile kesin süreye ilişkin bulunan kararlarının dahi yukarıda sözü edilen niteliği taşıması zorunluğu vardır. Mahkemece davacıya yalnız bütün delillerini getirmesi sözcükleri kullanılmak suretiyle mehil ve kesin mehil verilmiş, bu sürelere uymadığından bahsi ile dava reddedilmiştir. Davacının uymadığı ve gereğini yerine getirmediği ileri sürülen ara kararının sınırları ve kapsamı belli değildir. Davacının hangi hususu isbat etmek zorunluğunda olduğu ve getirmesi lazım gelen delillerin tanık, yazılı belge tapu kaydı..." neler olduğu belli edilmeden, yapılması emredilen şeylerin neler olduğu somut olarak gösterilmeden genel anlamlı bir ara kararına dayanılarak davanın reddedilmesi yolsuzdur. Hükmün bu nedenle H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA peşin harcın iadesine 25.2.1977 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.