 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1977/3275
K: 1977/3360
T: 30.11.1977
DAVA : 15.3.1969 doğumlu (S)yi zorla kaçırmaktan sanık (V)nin yapılan yargılaması sonunda T.C.K.nun 430/1. maddesi gereğince beş sene ağır hapis cezasıyla mahkumiyetine ve hakkında 31. maddenin tatbikine dair Afyon Ağır Ceza Mahkemesi'nden verilen 13.9.1977 gün ve 1977/89 esas 1977/154 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Yapılan duruşmaya, toplanan delillere gerekçe ve takdire göre, sanığın sübuta ait temyiz itirazları yerinde olmadığından reddine,
Ancak:
Sanığın, olay günü sokakta oynamakta bulunan sekiz yaşındaki mağduru su getiriver diye evine çağırması üzerine kendiliğinden eve gelen mağduru orada hile kullanarak şevhet kastiyle alıkoyduğu anlaşılmış ve karar yerinde de böyle kabul edilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16.11.1964 gün ve 470/464 sayılı kararında da belirtildiği üzere T.C.K.nun 6123 sayılı kanunla değiştirilen 431. maddesinde Kaçırılan kimse 12 yaşını doldurmamışsa fail, cebir ve şiddet veya tehdit veya hile kullanmamış olsa dahi cezası beş sene ağır hapisten aşağı olamaz diye yazılı olup, burada kendiliğinden gelme yolu ile küçüklerin alıkonmaları hallerini içine alan ve cezalandıran bir hüküm bulunmadığı için, olayda bu maddenin uygulanmasına olanak yoktur.
Kaçırmada mağdur, kendi hakimiyet alanından failin hakimiyet alanına nakil olunmaktadır. Halbuki alıkoymada mağdur, failin hakimiyet alanına kendi arzusu ile Bu rıza geçerli olmasa bile girmektedir. Bu itibarla yukarda izah olunan olayın kaçırma değil T.C.K.nun 430/2. maddesine uyan alıkoyma niteliğinde olduğu gözetilmeyerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
SONUÇ : Kanuna aykırı ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde olduğundan hükmün tebliğname gibi C.M.U.K.nun 321. maddesi gereğince bu nedenle BOZULMASINA ve depo parasının geri verilmesine 30.11.1977 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.