 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1977/1470
K: 1977/1937
T: 20.10.1977
DAVA : Taraflar arasındaki davanın (Ankara Asliye 9. Hukuk Hakimliği)nce görülerek subuta dermeyen davanın reddine dair verilen 23.5.1977 tarih ve 698/300 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı avukatı tarafından istenmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davalı (A), 100.000 lira karşılığında 2 katlı 4 daireli bir bina yapımını yüklenmiş, eseri 12.12.1972 de teslim etme borcu altına girmiştir. Davalı eser parasına mahsuben 70.000 lirasını almış geri kalan 30.000 lirada 1.3.1973 de ödeneceği sözleşmeyle kararlaştırılmıştır.
Davalı yüklenici son taksit 30.000 liranın ödenmediğinden söz ederek iş sahibi hakkında icra kovuşturmasına başvurmuş; davacı da yüklenicinin inşaatı eksik bıraktığını 30.000 lira alacağa hak kazanmadığını açıklıyarak borçlu bulunmadığının tesbitini istemiştir.
Davalı yüklenici, 100.000 lirayı alabilmesi için sözleşmenin kendisine yüklediği yapım borcunu eksiksiz veya eser sahibinin kabulden kaçınamıyacağı ufak tefek ayıplarla bitirmiş olmasına bağlıdır. Her ne kadar yüklenici edimini tamamen yerine getirdiğini savunmaktaysa da tesbit davacısı yapımın tamamlanmadığını, tersine 36.186 lira davalının işi terketmesinden sonra harcıyarak bitirdiğini ileri sürmüş ve bunu dosyada bulunan belgeler ve dinlettiği tanık sözleriyle ispatlamıştır.
Bu davadaki uyuşmazlık mahkemenin kabul ettiği üzere borçlar kanunun 362. maddesinde yazılı açık ve gizli ayıptan ortaya çıkan bir hal olmayıp davalının meydana getirdiği işe göre ne miktar ücrete hak kazandığının tayinindedir. Olayın akışına, toplanan delillere göre, yüklenici eseri bitirip teslime sunmamış, tersine tamamlamadan bırakmış davacı ise yapıya teslim amacıyla değil tamamlamak maksadıyle el attığı anlaşılmıştır. Bu durumda davanın kabulüne karar vermek gerekirken aksine düşünceyle davanın reddi doğru değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan sebepten dolayı mahkeme kararının BOZULMASINA, 1000 lira murafaa vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine ve istek halinde temyiz peşin harcının davacıya iadesine, 20.10.1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.