 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1977/1419
K: 1977/2110
T: 14.04.1977
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedelerden dolayı davanın reddine ilişkin olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu:
KARAR : Davacı, davalının 2 parça taşınmazı köy ihtiyar kurulunca düzenlenen senetlerle kendisine sattığı halde, teslim etmediğini ileri sürerek satış parasının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının kızı ile oğlunu evlendirmesinden dolayı, davacının evin bir odasında oturmasını ve tarlayı kullanmasını kabul ederek bir belge mühürlediğini, ortada satış ve para verilme durumunun bulunmadığını savunmuştur.
Mahkemece, senetlerin ihtiyar kurulu çoğunluğu tarafından onaylanmadığı ve tanıklardan birisinin mühür kullandığı gerekçesiyle, davalının mührün kendisine ait olduğunu kabul etmesinin borç kararı niteliğinde olmadığı düşüncesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Oysa, davalı 31/3/1976 günlü noter ihtarnamesine verdiği cevapta, davacının evde ölünceye kadar oturması koşulu ile 2 parça taşınmazı kendisine vermek istediğini, bu amaçla köy senedi yapıldığını ifade ettiği gibi, 29/4/1976 günlü cevap layıhasında da belge ve mührü ikrar edip senetlerin isteğe aykırı olarak satış biçiminde düzenlendiğini bildirmiştir. Usulün 236. maddesi hükmü uyarınca dava evrakında veya hakim huzurunda yapılan ikrar geçerlidir ve ikrar eden aleyhine delil teşkil eder. Davalı senetleri kabul ettiğine göre, artık senetlerin usulün 297. maddesine uygun olarak düzenlenmiş olup olmadıklarının araştırılmasına gerek yoktur. Usulüne uyunolmasalar dahi, içeriğinin kabulü gerekir. Bu durumda, davalı savunmanın ancak kanuni delillerle ispatlıyabilir. Mahkemece bu yönler gözetilmeden, davalının savunmasına ilişkin ispat yükünün davacıya yükletilmesi ve bu konuda davalıya re'sen ant yöneltilmek suretiyle hüküm verilmesi yanlıştır ve bu nedenle hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA ve peşin harcın istek halinde iadesine, 14/4/1977 gününde oybirliğiyle karar verildi.